Poetry by Stavroula Gatsou ©

Δεμένος ολόγυρα, σκοινιά, σκοινιά, με μάτια που δεν κοιτούνε, χαμηλά, χαμηλά, κι όμως τον σκέφτονται εσύ στο χώμα γύρω απ’τη φωτιά σκιές σκλαβωμένων σωμάτων πάλλονται, κουνιούνται κι όμως τον θυμούνται

Οταν η μία μάχη τελειώνει μπαρούτι στάζει ολόγυρα κι από αλλού. Σταματημό δεν έχει. Μικροί, ή απέραντες θάλασσες. Με τα στήθια ν’ανεβοκατεβαίνουν δυνατά σαν τρικυμία. Νύχτες γεμάτες φωτιά. Πληγωμένο σώμα, παγωμένο σώμα. Τα μάτια να λάμπουν κάτω από το φως της λάμπας, Χαραυγές ή μάχες που χάσαμε. Συντρόφους. Κλειδωμένο το παράθυρο, κλειδωμένη κι η πόρτα. Απόψε, που τα δάκτυλα λυσσάνε κι ο αέρας δεν σφυρίζει. Βρυξέλλες, 25.11.011