Κοίταξα γύρω μου, εγώ κι οι άλλοι, εκείνοι κι εμείς.
Μια στυφή κόκκινη γραμμή ανάμεσά μας, Δεν ήταν από αίμα.
Δεν ήταν το αίμα που τρέχει στις φλέβες μας
Κι όποιος να ρώτησε, τι απόκριση να πάρεις,
Λείπουν τα λίγα απ’τους πολλούς κι από εκείνους τόσα
Ρίχνω τα παραγάδια με δυο γράμματα,
Ανηφορίζω, όσο εκείνοι κατεβαίνουν,
Με παρασέρνουν, προχωρώ
Κοιτάζω γύρω μου, εγώ κι οι άλλοι, εκείνοι κι εμείς.
Ξεροσταλιάζω όσο εχουχουλιάζουν στον πάγο
Άργησες ψιθυρίζουν, άργησες, είναι νωρίς, είναι νωρίς
Απόψε είπα, απόψε, κλείνω τ’αυτιά μου
Σκληρή, επάνω στα κύματα, σαν πέτρα
Μια στυφή κόκκινη γραμμή ανάμεσά μας, Δεν ήταν από αίμα.
Δεν ήταν το αίμα που τρέχει στις φλέβες μας
Κι όποιος να ρώτησε, τι απόκριση να πάρεις,
Λείπουν τα λίγα απ’τους πολλούς κι από εκείνους τόσα
Ρίχνω τα παραγάδια με δυο γράμματα,
Ανηφορίζω, όσο εκείνοι κατεβαίνουν,
Με παρασέρνουν, προχωρώ
Κοιτάζω γύρω μου, εγώ κι οι άλλοι, εκείνοι κι εμείς.
Ξεροσταλιάζω όσο εχουχουλιάζουν στον πάγο
Άργησες ψιθυρίζουν, άργησες, είναι νωρίς, είναι νωρίς
Απόψε είπα, απόψε, κλείνω τ’αυτιά μου
Σκληρή, επάνω στα κύματα, σαν πέτρα
Σχόλια
(το συνηθίζω εξάλλου)
αλλά μπήκα μέσα στο κείμενό σου
κι ένιωσα σολομός που
"παίζει" με τις δίνες
στο ποτάμι...
απολαυστικό ταξίδι !