λόγο έργο νόημα,
ελεύθεροι πολιορκημένοι
Μεγαλώνοντας κανείς
σταματά να κλαίει για την απεραντοσύνη
κολυμπά μέσα της.
Ψηλώνοντας κανείς σταματά ν ’αναρωτιέται για τους τόνους του ποτέ.
Με μακροβούτια στους
ωκεανούς της ελπίδας και μια κιθάρα στο χέρι επιστρέφει.
Γίνονται οι πιο
αγνές σου σκέψεις αντίλαλος γράφεις
βουή φωνή στο πλήθος το γράμμα έχει τώρα φτάσει.
βουή φωνή στο πλήθος το γράμμα έχει τώρα φτάσει.
Πίστη κατακλύζει τους αιγιαλούς
κι ένα μεγάλο
καλοκαίρι, εκείνο που τα χάδια σου,
εκείνο το καλοκαίρι.
εκείνο το καλοκαίρι.
Σχόλια