Ελεύθερα πολιορκημένοι
Την αφοσίωση στο φως
κανείς δεν μπόρεσε ποτέ
να καταλάβει
Με διαμαντένιους στεναγμούς
και πόνους,
Εκεί, στην άλλη πλευρά,
ακαμάτηδες αέρηδες τρικύλιζαν στα σύννεφα
αστεράκι μου.
Στον βυθό του ουρανού που φέγγεις συ αστεράκι μου,
Πε μου.
Νοσεί η επιδερμίδα της αστάθειας
κι έλαμψε
-χαραμάδα-
αστεράκι μου.
Αστεράκι μου,
μονολογώ.
29.08.010
Την αφοσίωση στο φως
κανείς δεν μπόρεσε ποτέ
να καταλάβει
Με διαμαντένιους στεναγμούς
και πόνους,
Εκεί, στην άλλη πλευρά,
ακαμάτηδες αέρηδες τρικύλιζαν στα σύννεφα
αστεράκι μου.
Στον βυθό του ουρανού που φέγγεις συ αστεράκι μου,
Πε μου.
Νοσεί η επιδερμίδα της αστάθειας
κι έλαμψε
-χαραμάδα-
αστεράκι μου.
Αστεράκι μου,
μονολογώ.
29.08.010
Σχόλια