Στα σαγόνια να γεννιούνται οι επιθυμίες,
Οι αγκώνες να κλαίνε,
Τα χέρια δεμένα,
και στη φωνή κανείς να μην αρκείται πια.
Τα σώματά τρέμουνε,
Από λύπη, τα σώματα τρέμουνε,
Κομμένα από τη χαρά και τα πετάξαμε στην άκρη του δρόμου.
Χωρίς έλεος.
Στα γόνατα μόνο μαθαίνουμε άνθρωποι,
Με τα δάκτυλα πάντα ψυχή κι υπομονή,
να γράφουν. Σε σώματα, αστέρια και θάλασσες.
Βρυξέλλες, 12.01.011
Οι αγκώνες να κλαίνε,
Τα χέρια δεμένα,
και στη φωνή κανείς να μην αρκείται πια.
Τα σώματά τρέμουνε,
Από λύπη, τα σώματα τρέμουνε,
Κομμένα από τη χαρά και τα πετάξαμε στην άκρη του δρόμου.
Χωρίς έλεος.
Στα γόνατα μόνο μαθαίνουμε άνθρωποι,
Με τα δάκτυλα πάντα ψυχή κι υπομονή,
να γράφουν. Σε σώματα, αστέρια και θάλασσες.
Βρυξέλλες, 12.01.011
Σχόλια