Εαυτέ μου

Εγώ σου τα’λεγα
Αλλά που ν ακούσεις εσύ
Μικρέ μου εαυτέ.
Δες τώρα
Έχουμε μείνει οι δυο μας
Εγώ κι εσύ, ακόμη αντέχουμε ο ένας τον άλλον

Μα να ξέρεις μια μέρα θα σου θυμώσω
Τόσο πολύ
Που θα κάνω ότι δεν υπάρχεις
Θα σταματήσω να σου μιλάω
Θα σταματήσω να σε σκέφτομαι
Θα σε διαγράψω,

Κι όσα μου’μαθες
Κι αυτά θα τ’αφορίσω.
Όχι, όχι δεν ήταν αυτός, θα λέω,
Ποιος,
αυτός που δεν υπάρχει;

Γι αυτό συμμαζέψου όσο είναι καιρός.
Και σταμάτα να μιλάς με τα μάτια σου
Και τ’ακροδάχτυλα σου.