Δυο, Διπλά, Διπλούμενα GR

Δυο, διπλά, διπλούμενα



Δυο σκιές σε κυνηγούν
Δυο σκιές που χάνονται στο γέλιο, στην χαρά
- χέρι χέρι περπατούν -
Δυο πλευρές, που κρύβουνε μαντήλια σε σταθμό


Δυο, διπλά, διπλούμενα,
Δυο φτερά και δύο ψυχές που γένονται και κλαίνε


Δυο σκιές σε κυνηγούν
Κι αυτές - κι οι δυό - τρικλίζουνε στου πόθου το ρυθμό
Δυο πλευρές ξυπνούν - χέρι χέρι περπατούν -
Ξεχύνονται στου κήπου μου το στρώμα


Δυο, διπλά, διπλούμενα,
Δυο φτερά, δύο ψυχές που καίγονται και κλαίνε


Δυο σκιές που κείτονται γυρτά στο σώμα μου
- διπλά και το δικό μου –
Δύο πλευρές που πέφτουνε στα βράδια μου, στο χώμα
Στου κήπου μου το στρώμα

Οι δυο ψυχές σου σε τραβούν.
Κι αυτές - κι οι δυό - τρικλίζουνε, ηδίζονται
στου έρωτα τον χείμαρρο,
ξεχύνονται στου κήπου μου το στρώμα





Κ ι ό τ α ν μ ο ν ο ι ά σ τ η κ α ν . . . . .

κ α ι α γ κ α λ ι ά σ τ η κ α ν . . . . . .

τ ο φ ω ς σ τ ο π ρ ό σ ω π ό σ ο υ

ξ ε δ ι ψ ά σ ε τ ι ς δ υ ο μ ο υ τ ι ς ψ υ χ έ ς







Σταυρούλα Γάτσου