Ερωτική σκηνή στην Αλεξάνδρεια
Άναψε φωτιά, μαζεύτηκαν κορμιά
Απόηχους γιόμισε ο τόπος απ’ τους καημούς της λάβας του.
Κι εσύ κολλάς, μαζί τους συντονίζεσαι, λικνίζεσαι
Γιορτάσι σου το αίνιγμα κι η νύχτα τους
Στροβιλίζεις τον αέρα σου,
Αρχόντισσα,
κυρά,
Γύρω απ΄ τη φωτιά,
γύρω απ’ τη φωτιά
Σε κλέβουνε τα μάτια τους
κι εγώ κοιτάζω
Αθώα φαίνονται στο ξύπνημα, μα τώρα χάνονται
Ζηλεύουν, κρυφογεύονται…
Γλυκίζονται στα ιδρωμένα τους όνειρα,
τα πιο κρυφά,
τα μονοπάτητα, τα του ποτέ ταξειδεμένα…
Και τάζεις,
και τρελαίνεις
γεύεσαι,
παίρνεσαι….
στα μάτια και στα χείλια
Που τους ξυπνάς και σε ποθούν, αγρίμια γίνονται
Καίγεται ο χρόνος,
Καίγομαι κι εγώ,
Χάνεται στο τρέκλισμα των πόθων τους ο δικός μου ο έρωτας…
Και με κοιτάς, και μου γελάς, αγρίμι σου να γίνω
μα πίνεις και μεθάς από της στάμνας μου το κόκκινο νερό
………κι εγώ κοιτάζω……
Σταυρούλα Γάτσου
Άναψε φωτιά, μαζεύτηκαν κορμιά
Απόηχους γιόμισε ο τόπος απ’ τους καημούς της λάβας του.
Κι εσύ κολλάς, μαζί τους συντονίζεσαι, λικνίζεσαι
Γιορτάσι σου το αίνιγμα κι η νύχτα τους
Στροβιλίζεις τον αέρα σου,
Αρχόντισσα,
κυρά,
Γύρω απ΄ τη φωτιά,
γύρω απ’ τη φωτιά
Σε κλέβουνε τα μάτια τους
κι εγώ κοιτάζω
Αθώα φαίνονται στο ξύπνημα, μα τώρα χάνονται
Ζηλεύουν, κρυφογεύονται…
Γλυκίζονται στα ιδρωμένα τους όνειρα,
τα πιο κρυφά,
τα μονοπάτητα, τα του ποτέ ταξειδεμένα…
Και τάζεις,
και τρελαίνεις
γεύεσαι,
παίρνεσαι….
στα μάτια και στα χείλια
Που τους ξυπνάς και σε ποθούν, αγρίμια γίνονται
Καίγεται ο χρόνος,
Καίγομαι κι εγώ,
Χάνεται στο τρέκλισμα των πόθων τους ο δικός μου ο έρωτας…
Και με κοιτάς, και μου γελάς, αγρίμι σου να γίνω
μα πίνεις και μεθάς από της στάμνας μου το κόκκινο νερό
………κι εγώ κοιτάζω……
Σταυρούλα Γάτσου
Σχόλια