Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Αύγουστος, 2011

Τα ρούχα

Φύσαε κείνο το βράδυ ο άερας, έκλεισα, κλείδωσα, κι έκατσα στην άκρη της σάλας, από τον φόβο της μεγάλης της γέννησης τρομάρα, κι άλλοι, Κείνοι με τα κόκκινα μαντήλια και τα ξεπεσμένα χέρια τους έλεγαν, θηλυκό, θηλυκό και καταριόντουσαν. Όχι, όχι, παληκάρι, λεβέντης θα γίνει. Από την άλλη πλευρά χτυπιόνταν οι άλλοι. Η Ασπασία πρώτη βγήκε στην μικρή πλατεία, Χωρίς διόλου λόγια, βάλθηκε να απλώνει ρούχα με ένταση, Και μετά κι η Δέσποινα, κι η Μαρία, κι η Ελένη, η Πηνελόπη, η Καλλιόπη. Όλες χωρίς να βγάλουν τσιμουδιά έβγαλαν τα μανταλάκια απ’την ποδιά, Κι άρχισαν να κρεμούν με μανία τα ρούχα τα φρεσκομυρωδάτα, τα καθαρά. Και το φεγγάρι γελούσε, και τ΄αστέρια πνιγόντουσαν στο βαθύ σκοτάδι. Βρυξέλλες, 25.08.011

Η κολώνα

Φτιάσαμε τα όνειρά μας με λίγες πέτρες, η ζωή μας, τις ρίξαμε βαθιά μέσ’το βυθό μιαν άγκυρα Να μην μας παίρνει η θάλασσα, να μην την παίρνει ο καιρός, το κύμα. Αίγινα, 15.08.011

Εσπερινός του σαββάτου

Στα καραβάνια, στους τροχούς του ήλιου έχω εναποθέσει την πύρινη μου σφεντόνα, Το παγωμένο μου σπαθί έπεσε ήδη στην Κακιά Σκάλα Μέρωσα τις θαλάσσιες χελώνες, Τραγουδάνε τώρα τα πουλιά στην πραγματική μου ζωή Και πετούν οι κουκουβάγιες, στην πραγματική μου ζωή, Καθώς ταξιδεύω. Η πραγματική μου ζωή είναι γραμμένη επάνω στα πράσινα μάρμαρα της Τήνου, στις κόκκινες πέτρες στο χώμα της Μάνης, στις αχοιβάδες του Δεκέμβρη, και στα μπλε ακρογιάλια του Αυγούστου. Η πραγματική μου ζωή ξέμεινε στους κήπους, Επάνω στο καράβι, ‘Ορθια στην πλώρη στέκεται. Να ενώνει τόπους και τις εν κοινωνία ψυχές. Πήλιο, 8.08.011