Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Απρίλιος, 2014

Ενάρετη ζωή

Τεχνίτες αποχαιρετούν το πεδίο. Λέξεις, ιδρώτας, κύματα, φως όλα σπαρμένα, έφτιαξαν, σμίλευσαν, τέλειωσαν Τώρα φεύγουν. Λέξεις, ιδρώτας, κύματα, φως όλα σπαρμένα γαντζωμένα στην καινούργια πλατεία. Πουλιά σμήνη χαιρετούν το πεδίο. Θυμήθηκαν, πετάξαν, επιστρέφουν Εύχονται και φεύγουν πάλι. Χάδια, χείλια, μάτια, φιλιά. Τώρα φεύγουν.   Κυκλοφορούν συχνά τη νύχτα καμιά φορά μου χτυπάνε την πόρτα. Οργανοπαίχτες ξενυχτούν στο πεδίο. Νεράιδες, χορευτές, λικνίσματα. Καμιά φορά ανοίγω την πόρτα Χάδια, μάτια, χείλια μαχαίρια. Κυκλοφορούν τη νύχτα. Τόπος γυμνός  τα μάτια μου τα δάκτυλα  και τα φιλιά σου.  

ΑΓΙΑ ΕΥΔΟΚΙΑ

καὶ ὁ λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν Κατά Ιωάννην 1.14 Ένα βήμα, κι ένα αργό. Νωχελικό/Τρία πρώτα βήματα εκεί Τρία δεύτερα λίγο πιο ‘δώ, Πρωτόλειο πηγής θεσπέσιας/λαμπρό Χερουβικό. Από της γης τα σπάργανα εκβράζομαι και στον αέρα θάλλω ! «   Ευδοκία   » ! Προσδοκώ. Καλοσύνη του πόθου στολίδι γυμνό ξεκλείδωτη πόρτα. «   Ευδοκία,   » Ποιος με καλεί; Ένα κι ένα ψηλά, Αργαλαστά τα χέρια της φύσης. Δύο μικρά βήματα δυό κι αντάμα μια, γύρω ακόμη γύρω μάτια κλειστά αργά και αψηλά μεγάλα φτερά. Ορθώνεσαι ψηλώνεις δυναμώνεις κατακτάς και την καλή πραμάτεια σου στους ουρανούς τεντώνεις σε μια στροφή ανάποδη το χέρι σου απλώνεις, Αγία Ευδοκία. Ένα βήμα, κι ένα αργό. Τρία βήματα εκεί/ Ερωτικό Τρία δεύτερα πάλι εδώ, Αγέρωχο/γυμνό Χερουβικό. Τα χέρια ορθώνουνε τα πόδια, μεγάλα φτερά φτάνει κοντά και προχωρά και σε μαγεύει, Ευδοκία, οι λόγοι του λαλιά σου. Αγία Ευδοκία. Εν δυο.