Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από 2016

νέο κύμα

Το νέο κύμα απλουστεύει γαλήνια μέσα στα νερά τα χίλια μύρια μυστικά απαλά τόπος αυθαιρεσίας μιας ανεκπλήρωτης αγίας ελεημοσύνης χορός χωρίς βήματα μόνο φτερά μέσα στα νερά χίλια μύρια καινούργια ξεφυτρώνει παρασέρνει μυστικά στην σάρκα μας κύτταρα ζωντανά και γυμνά βουνά ατέλειωτες χαράδρες και πεδιάδες δροσιάς το νέο κύμα χύνεται κι όλους μας μεθά σαν την πεταλούδα τα φτερά του χτυπά.

καλοί-κακοί

είπαν οι κακοί αυτός είναι κακός είπαν οι καλοί αυτός είναι καλός είπαν οι κακοί αυτός είναι καλός είπαν οι κακοί αυτός είναι δικός μας είπαν οι καλοί αυτός; στα λιοντάρια 

σημειώσεις για ένα ακέφαλο γλυπτό

Ο αέρας μαλάσσει το δέρμα σου όπως τα δάχτυλα αγγίζουν τις χορδές, τραγούδι, που σκορπίζεται στους πέντε ανέμους Kαι δεν μ' αφήνουν να κοιμηθώ ∙ Να ξεχαστώ, Δεν με αφήνει να κοιμηθώ, έτσι όπως λάμπει το σώμα σου το φωτεινό.

Πειρασμός

Η φύση καλεί Φύλλα φωνής Καμία ντροπή Κοπέλες που χορεύουν σε ανερμάτιστο ρυθμό σαν παίζουν μαύροι μάγοι. Η φύση καλεί Ανταπαντούν λόφοι, ρέματα και πηγές. Η φύση καλεί κι η φύση υποκινεί. Χαμένο παιχνίδι.

για την ανθρωπιά

Στην ομορφιά, το ιερό ολοκληρώνεται και το κακό υποκλίνεται, δεν μπορεί παρά να ρίξει τα μάτια χαμηλά, Η ομορφιά, ντυμένη με φόρεμα αγνό σίγουρα ματωμένη, από την αγωνία και τον αγώνα, Η ομορφιά αγωνίζεται να υπάρξει. Είναι τρομερό πόση ενέργεια καταναλώνει ο κόσμος για να αφαιρέσει το δικαίωμα από την ομορφιά να υπάρχει να ανασαίνει ευτυχής έστω και λυπημένη καμιά φορά. Ωστόσο, η ομορφιά ξέρει πως χωρίς αυτήν κόσμος δεν μπορεί να υπάρξει.

13.03.2016 Ροτόντα

Μπήκα μες την κοιλιά σου και σου μίλησαν οι άκρες των δακτύλων της φωνής μου. Και σε χάιδεψαν.  Την μια σαν πούπουλο την άλλη παθιασμένες, αποφασισμένες,   κάμαρες, και θόλους. 'Ενα σώμα ολόκληρο σε εκστρατεία ζωής. Χάθηκα στα αρώματα και τους καρπούς σου αισθάνθηκα, όμορφη, γυμνή, ανυπεράσπιστη και ασφαλής μέσα στον κήπο. Απελευθερωμένη. η απελευθερωμένη, 

'Ενα χέρι ψάχνει το χέρι μου

Περπατώ στον δρόμο και το χέρι μου πέρα δώθε κουνιέται λειψό Μια αίσθηση δευτερολέπτων πως ένα χέρι σε απόσταση αναπνοής Κατευθύνεται να ενωθεί με την παλάμη μου Ένα χέρι ψάχνει το χέρι μου Ψάχνει στίχους σε σελίδες βιβλίων και χαχανίζει όταν σκοντάφτω  από αφέλεια απαγγέλλοντας καμιά φορά. Αυτό το χέρι που ψάχνει το χέρι μου αυτό το χέρι που θέλει να φανερωθεί. 

Μνήμη λυγερή

χρώμα κόκκινο από αίμα ήταν, πικρή εποχή, για ποιούς άλλους άνεμος δροσιάς τα όνειρά σου ήταν, χωρίς ενοχή, άρωμα ανθούς τα φιλιά σου ήταν,

Βόμβες είναι τα ποιήματα μωρό μου

είμαι απλώς ένας μετανάστης φυτεμένος στο χώμα γιώργος αλισάνογλου Βόμβες είναι τα ποιήματα μωρό μου Μέθη κι αναστεναγμός Λεπτές βεντάλιες που κινούνται με χάρη εν μέσω θερινής νυχτός. Πιο απαλά από τα χέρια οι λέξεις μου σε χαϊδεύουν Κι ούτε χειροφίλημα, ούτε γνωριμίες και ονόματα, Αφού τίποτε δεν υπάρχει κι αφού δεν υπάρχει τι να φανεί, λες, κι ο αέρας ανεμίζει θαρρείς απαλά το πανί. Θα΄ρθεις; ρωτάει, έχω να σου πω τόσα πολλά, για τα παπούτσια των ανθρώπων για τα δάχτυλα μέσα στην λάσπη και την βροχή, μπορώ να σου μιλήσω για το κλάμα των παιδιών μες την σιωπή μια βραδυνή σιγή που σου ξυρίζει τ'αυτί, αλλά δεν θα το κάνω γιατί δεν είναι χόμπι η ποίηση μωρό μου, δεν είναι για να βγεις φωτογραφία με το τρόπαιο και να την βάλεις στο σαλόνι μωρό μου, βόμβες είναι τα χείλη σου μωρό μου, βόμβες   μέθη κι αναστεναγμός χαμογελάς σαν πρώτη φορά να χαμογελάς ξυπνάς σαν πρώτη φορά να ξυπνάς κλαις σαν πρώτη φορά να σε είχα