Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Μάιος, 2014

Το σώμα του κι εγώ

Ακουμπώ το χέρι στην πλάτη, Όπως ο ψαράς αγγίζει χαμηλά το κουπί του, Λιώνει στο στέρνο του η ανάσα, Όπως ο κόσμος γλύφει το δικό του πουγκί, Όπως ζητά το ζώο τροφή, Το σώμα του κι εγώ συνταξιδεύουμε.

Η Κραυγή σου

  Τριγυρνώ κάθε βράδυ κοντά σου ακουμπάω την πλάτη σε δέντρα  έξω απ’ την αυλή σου, είναι τάχα η σκέψη πιο κοντά η δική μου από τη δικιά σου. Διενεργώ το αύριο για να είμαι δική σου. Τριγυρνώ κάθε βράδυ νύχτα στο κορμί σου. Γιατί ποιος ας μου πει Τι είναι αυτές οι φωνές Πως ακουμπά τα μέσα μου η βουή σου. Τι είναι αυτό που φέρνει συνεχώς στο μυαλό την μορφή σου. Αν δεν είναι η κραυγή σου.

Ιστορία

λόγο έργο νόημα, ελεύθεροι πολιορκημένοι Μεγαλώνοντας κανείς σταματά να κλαίει για την απεραντοσύνη κολυμπά μέσα της. Ψηλώνοντας κανείς σταματά ν ’αναρωτιέται για τους τόνους του ποτέ. Με μακροβούτια στους ωκεανούς της ελπίδας και μια κιθάρα στο χέρι επιστρέφει. Γίνονται οι πιο αγνές σου σκέψεις αντίλαλος γράφεις  βουή φωνή στο πλήθος το γράμμα έχει τώρα φτάσει.  Πίστη κατακλύζει τους αιγιαλούς κι ένα μεγάλο καλοκαίρι, εκείνο που τα χάδια σου,  εκείνο το καλοκαίρι.