Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Ιούνιος, 2017

Άστεγοι γραμμάτων και τεχνών

Ν΄ακούς τους λαμπτήρες να σπάνε Να μην φοβάσαι τίποτα Να πηγαίνεις τα βράδυα και κάθε που νιώθεις την νύχτα να σε περικλείει, θυμάσαι; να λες, Ναι, να πηγαίνεις, να απαντάς στις προκλήσεις της στιγμής, ποιός άλλος; εσύ ξέρεις, να μιλάς, στον ήχο τι κρύβεις, ερώμενος των λέξεων, ο τόνος, το σθένος, ρωγμές, ο έχων ώτα ακούει, Να πηγαίνεις πες, “όλα;”, μίλησες, πρόδωσες, εξαφανίστηκες, πίστεψες, κι εμφανίστηκες πάλι γεμάτος δάκρυα, όλα, ολόκληρος άνθρωπος και μισός θεός, γεμάτος πληγές, η στιγμή, της στιγμής που φέρνει κι εκείνης που παίρνει, ο άνεμος, η μαρία, ο μιχάλης, η μαρίνα, ο θόδωρος, η αλεξάνδρα σέρνουν το ένα πόδι – το άλλο ορθό- ο στέλιος, ο πάνος, ο σταύρος, η ελευθερία, η νίκη, με τα πληγωμένα γόνατα, η αναστασία, μα το ένα ακόμη στητό. Να πηγαίνεις τα βράδυα, και κάθε που νιώθεις το μπουμπουνητό μιας ανάσας που θα ‘λεγε “είσαι τρελή;” “κοίτα ποιός μιλάει;” θα απαντούσες εσύ. Ποιός έχει άλλα δάκρυα ας μιλήσει πρώτος. Σε ποιόν ο λόγος δόθηκε να πει; Η ποιότητα των ον