Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Νοέμβριος, 2010

Dominus

Προστάζει κανείς μόνο από αγάπη, Τ αόρατο, να κατοικεί στο σώμα του. Και δεν έδωκεν χρυσάφι, ένα διάβα, μια μικρή ιστορία, Μ’ αγρυπνά στη θάλασσα και πιάνεται μεσ’τους αγκώνες μας σαν κάνουμε έρωτα και γινόμαστε άνθρωποι. . Βρυξέλλες, 1.12.010

Η βαλίτσα

Ένα ρούχο, δυο ζευγάρια κάλτσες κι αλλαξιές για κάποιες μέρες, ένας χάρτης, ένα χαρτονόμισμα για ένα καφέ, λίγο νερό, λίγο ψωμί. Και που την κρύβεις, πιο το όφελος Είναι πάντα εκεί, Είναι φορές που την ξεχνάς, ότι υπάρχει, κι ευτυχείς. Βρυξέλλες, 27.11.010

σε πρώτο πρόσωπο

κι αν δεν υπήρχες, εγώ θα σε είχα βρει. σε κήπους με φρέσκα λουλούδια κάθε εποχής. εικονίσματα που αν δεν υπήρξαν, και δεν υπήρξαν κάποτε., μπορεί, εφόσον δεν είχαν υπάρξει. κι εγώ απλά ανακάλυψα εμένα μα έρχεσαι συχνά και μ’ έπισκέπτεσαι, στις ρίζες των μαλλιών σου μπαίνω, κι αυξάνω. πιο βαθιά ακόμη, στις άκρες των αγκώνων σου έχω περάσει. στα γόνατα σου. στα υπόγεια και στα μπαλκόνια. οι πρώτες ανάσες είναι τα λουλούδια της γης. Τέτοιους κήπους όμως δεν τους φτιάχνει κανείς. Απλά υπάρχουν.

Ακροβασία

Κάνει κρύο, μπαίνει ο χειμώνας Θα κρατήσει λίγο καιρό, και κάποιους μήνες, μετά θα σέρνεται στα πόδια μας για παρηγοριά που εμείς θα ζούμε καλοκαίρι. Γλυκό λοιπόν το πένθος τούτο απόψε Θα κρατήσει μόνο αυτό το βράδυ Εσύ που ξέρεις, εγώ να μην γνωρίζω. Κι αν συγυρίζεις όλα τ’αλάθητα, καθώς του τόπου τα προσκείμενα, Αυτή η περισυλλογή, θα το’χεις νιώσει, γίνεται μεσάνυχτα. Μόνο νύχτα.Μονάχα με τ’άστρα. Βρυξέλλες , 10.11.010

Σ’έρωτα μ’έναν άγγελο

Σταμάτα είπα, να κατέβω, και κατέβηκα, Μα εσύ, δεν έχεις τίποτα να πεις με ρώτησαν. Δεν έχω τίποτα να πω, απάντησα. Είπες, Ναι, Μια φωτογραφία δίπλα σε ένα δέντρο Ενα γεμάτο ποτήρι κρασί,ένα τοπίο που ζήσαμε. Μια νίκη που γευτήκαμε, κι έναν αργό θάνατο. Ενα ταμπλό με τακτικά, χρώματα υγειή, κι έναν άλλο γεμάτο μπουμπούκια,με Χρώματα κι υφάσματα, σ’ένα μπλε θάλασσας, κι ένα όμορφο ουράνιο τόξο, χωρίς τόκο δανεισμένα. Μια μορφή χωρίς καθρέφτη, γιατί εκεί δεν φαίνεται, μόνο πετά. Στον ουρανό, σε κάποια γή, σε θάλασσας φουρτουνιασμένες, και σκάει σαν κύμματα σε βράχια επάνω, φυσικά και ήσυχα, όμορφα. Κινούνται γλάροι κι άλλα πουλιά, ένα μεσημέρι, απομεσήμερο, ή πρωινό, Μια Κυριακή ή ένα Σάββατο, ή στον σταθμό. Μια καλημέρα.Κι όλες οι μέρες μαζί. Τούτο μόνο, το φιλί.Και που πλάγιασε,κι αποκοιμήσε από έρωτα γλυκά φεγγάρια.

Το κόκκινο χαλί

‘Οσο αγάπησα τα μάτια σου δεν πρόδωσες ποτέ κανέναν, τόσο. ‘Οσο με πόθησες, δεν έδιωξες μακρύτερα κανέναν άλλον. Κι όσες φορές σε βρήκα, να καθρεφτίζεσαι σε μορφή ανθρώπου, φοβήθηκες, Τι πρέπει να γίνω για να σε βρω; ‘Αγγελος; Βρυξέλλες, 2.11.010