Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από 2007

Ερωτικός Παράλληλος GR

Ερωτικός Παράλληλος Τις νύχτες που ξημερώνομαι στα στενάκια της Χιλής στα βρεγμένα σοκάκια απορροφώ φιλήδονα μαργαριτάρια Αποζητώ απόλυτα τα νεύματα κι ως απαιτώ - κι εσύ- τα σώματα ως ιερά βροντές ορίζοντα πως καίγεται η ενοχή και φως ονείρου απόχη August 2006, Thessaloniki Stavroula Gatsou

Ανθούς GR

Ανθούς Άνοιξε την πόρτα μάτια μου Τα βλέφαρα μου πάνω σου κουμπάνε και δροσίζονται Μοσχομυρίζεις άνθη, αγρού λουλούδια Αν από τα λίγα κλωνάρια που στα πόδια σου φέρνω, ένα διαλέξεις Ελπίζω να διαλέξεις το ξινό, ….σαν λεμονιάς στάλα να σου ‘ρθει στα χείλια Σταυρούλα Γάτσου

Ερωτική Σκηνή στην Αλεξάνδρεια GR

Ερωτική σκηνή στην Αλεξάνδρεια Άναψε φωτιά, μαζεύτηκαν κορμιά Απόηχους γιόμισε ο τόπος απ’ τους καημούς της λάβας του. Κι εσύ κολλάς, μαζί τους συντονίζεσαι, λικνίζεσαι Γιορτάσι σου το αίνιγμα κι η νύχτα τους Στροβιλίζεις τον αέρα σου, Αρχόντισσα, κυρά, Γύρω απ΄ τη φωτιά, γύρω απ’ τη φωτιά Σε κλέβουνε τα μάτια τους κι εγώ κοιτάζω Αθώα φαίνονται στο ξύπνημα, μα τώρα χάνονται Ζηλεύουν, κρυφογεύονται… Γλυκίζονται στα ιδρωμένα τους όνειρα, τα πιο κρυφά, τα μονοπάτητα, τα του ποτέ ταξειδεμένα… Και τάζεις, και τρελαίνεις γεύεσαι, παίρνεσαι…. στα μάτια και στα χείλια Που τους ξυπνάς και σε ποθούν, αγρίμια γίνονται Καίγεται ο χρόνος, Καίγομαι κι εγώ, Χάνεται στο τρέκλισμα των πόθων τους ο δικός μου ο έρωτας… Και με κοιτάς, και μου γελάς, αγρίμι σου να γίνω μα πίνεις και μεθάς από της στάμνας μου το κόκκινο νερό ………κι εγώ κοιτάζω…… Σταυρούλα Γάτσου

Δυο, Διπλά, Διπλούμενα GR

Δυο, διπλά, διπλούμενα Δυο σκιές σε κυνηγούν Δυο σκιές που χάνονται στο γέλιο, στην χαρά - χέρι χέρι περπατούν - Δυο πλευρές, που κρύβουνε μαντήλια σε σταθμό Δυο, διπλά, διπλούμενα, Δυο φτερά και δύο ψυχές που γένονται και κλαίνε Δυο σκιές σε κυνηγούν Κι αυτές - κι οι δυό - τρικλίζουνε στου πόθου το ρυθμό Δυο πλευρές ξυπνούν - χέρι χέρι περπατούν - Ξεχύνονται στου κήπου μου το στρώμα Δυο, διπλά, διπλούμενα, Δυο φτερά, δύο ψυχές που καίγονται και κλαίνε Δυο σκιές που κείτονται γυρτά στο σώμα μου - διπλά και το δικό μου – Δύο πλευρές που πέφτουνε στα βράδια μου, στο χώμα Στου κήπου μου το στρώμα Οι δυο ψυχές σου σε τραβούν. Κι αυτές - κι οι δυό - τρικλίζουνε, ηδίζονται στου έρωτα τον χείμαρρο, ξεχύνονται στου κήπου μου το στρώμα Κ ι ό τ α ν μ ο ν ο ι ά σ τ η κ α ν . . . . . κ α ι α γ κ α λ ι ά σ τ η κ α ν . . . . . . τ ο φ ω ς σ τ ο π ρ ό σ ω π ό σ ο υ ξ ε δ ι ψ ά σ ε τ ι ς δ υ ο μ ο υ τ ι ς ψ υ χ έ ς Σταυρούλα Γάτσου

Aux rochers FR

Aux rochers Adossée aux rochers j’apprends si belle à me frotter, Au soleil pour me livrer, à la salure pour m’exposer, la mélodie du fruit de l’existence pour savourer Ayant déplié mon corps, Sur ma couche ayant pose, tous les odeurs et les bonheurs, puis les ruptures si tristes. S Gatsou

On the Rocks EN

On The Rocks Now that I am learning to rub myself against the rocks in the sun, I am surrendering to the brineand taste existence’s sonorant fruit. I unfolded my body. And laid out on my blanket the smells and the charms, of the sorrows of separations. S Gatsou translated into English By Kostas Hrisos

The Dutch Light EN

The Dutch Light As a starfish on a parking place, in the midst of passion tides, electric dreams flood your senses to me O, my bitter lemon, through Utrecht’s cold and despotic secret love, I began my purple haze voyage to you. S.Gatsou

Στη χώρα GR

Στη χώρα Με θαλασσί, βαθύ πορφυρογέννητο πέπλο μ’ αγκάλιασες, με μάγεψες, με τη βελούδινη άμμου επ’ αφή. Πιότερο απ’όλα με μαγεύουν οι παπαρούνες την άνοιξη. Οι φωνές της κοιλιάς σου, στον Όλυμπο. Η κρυστάλλινη μουντάδα σου, οι ακτίνες του φεγγαροσκεπαστή. Μα, ανασαίνω τώρα από τα βαριά χτυπήματά σου. Σκεπάζομαι στο περιστύλιο. Αφουγκράζομαι τις σιωπές σου. Τις αφορμές σου. Που τις ακούω τις σιωπές σου, δάγκωσα τη γλώσσα μου. Και μόνο τραγουδάω. Η θερμοκρασία ανεβαίνει πολύ. Ανασαίνω τώρα από τα βαριά χτυπήματά σου. Ανασαίνω τώρα από τα βαριά χτυπήματά σου. Κινήσεις στον κόσμο σου. Μιλώ στην άηχη γλώσσα σου, μα προφέρονται κι οι σκέψεις - λέξεις - Μεταφράζω τις σιωπές σου. Οι αφορμές σου. Σηκώνω φορές το μέτωπο και σηκώνεται ένας άνθρωπος από τα τέσσερα στα δύο πόδια. Σηκώνω φορές τα μάτια μου κι αποτινάζω το μανδύα της σιωπής. Θυμάσαι που με κοίταξες στα μάτια; Σε είχα δει κι εγώ τότε. Θυμάσαι που μου πρόσταξες να σκύψω. Έσκυψα. Μυρίζει η ώρα τα τέσσερα πόδια δύο να γίνονται, να ορθοσ

Παράθυρο με Θέα GR

Παράθυρο με θέα Ο δρυοκολάπτης επίμονα χτυπά το ξύλο Ακούγω ρυθμικά τις κινήσεις του να χάνονται στο βουητό των φύλλων Δεν εκινούμαι. Δεν αναπνέω. Αντέρωτα αποφασίζω να κλάψω και να γεμίσω τα δοχεία της ψυχής μου. Αφορμα, άχρωμα και άοσμα σύρθηκα για να τα βλέπω. Ο δρυοκολάπτης επίμονα χτυπά το ξύλο. Η μνήμη ετερόκλητη και αποκαμωμένη εγκαταστάθηκε σαν πούπουλο στις παπαρούνες πάνω. Ο χτίστης χτυπά επίμονα επάνω στο ξύλο. Το σφυρί δανεισμένο, από χέρι σε χέρι, υποτάσσεται. Δεν εκινούμαι. Δεν αναπνέω. Σε κινήσεις μέσα έξω – με σκόνη η χωρίς- Ο δρυοκολάπτης επίμονα χτυπά το ξύλο. Το οικοδόμημα μεστώνει, ωριμάζει. Διαλέγομαι τις εποχές σε ήχο και σε χρώμα Το σφυρί δανεισμένο, από χέρι σε χέρι, υποτάσσεται. Σταυρούλα Γάτσου

Ερωτικός Παράλληλος GR

Ερωτικός Παράλληλος Τις νύχτες που ξημερώνομαι στα στενάκια της Χιλής στα βρεγμένα σοκάκια απορροφώ φιλήδονα μαργαριτάρια Αποζητώ απόλυτα τα νεύματα κι ως απαιτώ - κι εσύ- τα σώματα ως ιερά βροντές ορίζοντα πως καίγεται η ενοχή και φως ονείρου απόχη August 2006 Stavroula Gatsou

Υπόμνημα GR

Υπόμνημα (Dream on) Ξεχασμένη ακόμη κι απ'το νόστο ριζώνω σαν τον άνεμο σε κάθε θέρος. Ανεμοκυλίζομαι σε φωτεινές ισορροπίες βυθών Ακούγω τις τρεμάμενες σκέψεις των σκιών άλλοτε ερωτικές, κι απλώνουν γύρω μου ιδρωμένες ανάσες απαίτησης άλλοτε θυμωμένες κι απλώνουν πάνω μου πέπλα σιωπηρής νυχτερίδας άλλοτε ανθρώπινες, και χαμογελούν. Και φτερουγίζουν σαν πουλιά. Οι Άνθρωποι. Σταυρούλα Γάτσου

Ανθρώπινα Μονάχους GR

Ανθρώπινα μονάχους Ο έρωτάς μου; Ρωτάς; Με ακούς; Ο ερωτάς μου γιόμισε τον κήπο με λουλούδια. Πιο ρόδινα των ρόδων, Πιο γηγενή απ’τους ανέμους, Πιο ανθρώπινα μονάχους. Ο έρωτάς μου; Σκιές που τέμνονται. σώματότυπα πλασμένα από το φως Κι η πραγματική μου φωνή μου χαϊδεύετε στον άνεμο. Σαν κύμα. Σταυρούλα Γάτσου

Là, ou la vague s’évague FR

Là, ou la vague s’évague (Au bord de la mer) Viens, viens que je te dise, Ce que j’ai trouvé au dessous de la pierre. au bord de la mer. Une âme pleine de crève-cœur. Qui gémit Qui gémit chaque fois que la vague s’évague Viens que je te dise Ce que j’ai trouve la où s’achèvent les rêves Là où les illusions se transforment en femmes de chœur Viens que je te dise. L’âme sourit, en gémissant elle se caresse. Elle gémit et rampe. Sous le soleil d’août elle récupère. Sous le soleil d’août elle guérit. Jusqu'à ce que le vent glacial revienne Viens que je te dise, J’ai trouve l’âme éternelle à se baigner sereine sous cette vague. Autant mes pas amènent leur bruit, Je l’admire et je m’exquis devant sa grâce. Et je désire tellement pencher mon corps indemne, là ou la vague s’évague, au bord de la mer. Stavroula Gatsou (poem ecrit en grec traduit en francais)

The Keyholder EN

"The keyholder"- Too Limited Edition For I believe within In me Are you For I conceive within In me A dream distinct and cold Keyholder, So dry I pray Within in me, My Secret Garden. Need time to swing The unlimited earth Your blister crying Unforgettable breath. And it is not about a time, It is that chance, To seek for love Into this mirror Red and caught Thou I believe within In me Are you Thou I concrete within In me Your limited edition For, I believe. In you, In love Within this sea I breathe While awakening angels Stavroula Gatsou 4/09/2006

Βρυξέλλες GR

Βρυξέλλες Πριν καλά καλά προλάβω Γιαβρί μου Πριν καλά καλά προλάβω Αετό και περιστέρα μου Ορφανή η αγάπη δε λυγά Ορφανή και μόνη δε βογγά Σπαράζει καρδιά μου, Σπαράζει. Σταυρούλα Γάτσου

Wish to homecoming love EN

Wish to homecoming love 'Cause never you will be that day -so distinguished for me- rocks and thin storm beauties will site smoothly on my lips 'Cause never you will be -so fragile as a vase - last born I carry to my heart not as a mother, but as a son 'Cause never you will be so mine as the sky venetian blinds confer you the light same fingers mistily surrender to life Fading as an iris Entreatingly, On the Arctic Circle I pray for content you homecoming love Stavroula Gatsou

Amsterdam II GR

Amsterdam II Σκίζονται μία μία οι λωρίδες της σάρκας που σέρνεται στο πεζοδρόμιο. Ανέμελα αόριστη, σαν κινούμενη σχεδία ή σαν καράβι πειρατών, ξέμειναν στους αιώνες. Αργά κινώ τα μέλη μου, μαζί κινούνται κι οι λέξεις. Amsterdam, η πόλη-καράβι που συγκινεί στα σημεία της τον όχλο. Αυτόν που αγαπάς ν’ανήκεις με αποστροφή. Αντικατοπτρίζεσαι.Αναθυμιάσεις της μυρωδιάς των κορμιών που φυτρώνουν στο χώμα. Ολισθαίνεις. Σου κρατώ το χέρι. Για να δεις. Για να κατέβεις απύθμενα τα σκαλοπάτια της στοιχιωμένης σου πάλης, του αδηφάγου σκοτεινού σου πόθου, του θανάτου που οδηγεί στη διαπίστωση της ζωής. Ανιχνεύεις τον έρωτα στο κορμί μου. Το κορμί σου. Το πόθο. Το όνειρο. Την ηδονή. Κυλά σε μορφή υγρού ανάμεσα στα σκέλια. Την ανάγκη του να είσαι Του να μην είσαι. Στο μαύρο καταράκτη, στο υπνωτισμένο δωμάτιο, στις ώρες που περνάς μπροστά στον καθρέφτη, κάτω απ΄το καυτό νερό, στο μπάνιο, στο βράδυ πριν κοιμηθείς στο κρεβάτι όπου σμιλέγω αργά της εικόνες σου, στη λύπη των εγκαινίων σου. σε ότι αποτολμά

Utopia EN

Utopia During this century of love that humanity lived, everything was included. Plums and ravishing oranges, my love, Given welcomes to the pigeons, Sincere dinosaurs to thousands chills of hope. During this century of love, mi love, Pathways of Eros unlock the door. Whistling innocent sounds, personal messages, rebound seductively. During these concurrent nights, a vein was born my love. A vein whether small or great, alone or as a mirror. Moody or crystalloid. During this century of love, eyes became la scala , my love. La scala. S. Gatsou

Utopia FR

Utopia Durant ce siècle d’amour que l’humanité a vécu, tout a été inclus. Des prunes et des oranges saillantes, mon amour Des bienvenus offerts aux pigeons, Des dinosaures sincères aux miles frissons de l’espoir. Durant ce siècle d’amour, mi love, Des voies d’Eros déverrouillent la porte. Des coup de sifflet d’innocence, messages personnels, raisonnent si envoûtant. Durant ces nuits si latérales une veine a été née, mon amour. Une veine petite ou grande, tout seule ou en miroir. Morose ou de cristal. Durant ce siècle d’amour, les yeux devinrent la scala mon amour. La scala. S. Gatsou