Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Μάρτιος, 2015

Ραγισμένα ποτήρια

Γράφω ό,τι μου λένε τα μάτια σου Πολλές φορές τα πληγωμένα σου μάτια μου μιλούν, χωρίς φωνή, μέσα στην σιωπή. Να ξερες θα έλεγες, να ξέρες, κάποια στιγμή.... Μεγαλώνει η σιωπή, απομακρύνεται καταλαβαίνεις; τι να ξέρω, χωρίς φωνή; Εγώ γράφω μόνο ό,τι μου λεν τα μάτια σου με τα μάτια σου γράφω. Ανέγγιχτες συνειδήσεις Δημόσιες επαφές Πικρές χαρές 'Ενα τσιγάρο δρόμος τα χέρια μου τα μάτια σου. Αν είναι οι λέξεις που παίζουν ταμ ταμ ή είναι οι σκέψεις που ρέουν αν είναι δεν ξέρω. Η ψύχη κατακλύζει το σώμα η πνοή τραγουδά, ο αέρας φυσά, βασικά απλά φυσιολογικά πράγματα. Εγώ γράφω ότι βλέπω, όπως αυτό που βλέπεις κι εσύ. Επρεπε να κλείσουμε τα μάτια μας για να το μάθουμε. Μέσα στη σιωπή δυο ραγισμένες καρδιές με σφραγισμένα χείλια. Μπουκάλια στο ίδιο πέλαγο, παιδιά στην ίδια γειτονιά, εραστές στο ίδιο κρεβάτι. Κοιτάς στα μάτια μου. Βασιλεύει στον ίδιο ουρανό. Εγώ γράφω μέσα στη σιωπή για το μάτια μου

Το τραύμα

Πως ακολουθεί, βαθύ και φορεμένο. Σαν η μόνη ανάγκη να ήταν να φορεθεί και τίποτε άλλο . Η νόμιμη πληγή. Ενα τραύμα που γυρνά και εκπορνεύεται. Η πτώση και τίποτε άλλο δεν είναι σοβαρό και άξιο.Αυτοί, Και ντρέπονται το ίδιο προσωπό τους και δεν συγχωρούν κανένα καθρέφτη. Κι ό,τι στην ντροπή αντέχεις με κακοφορμισμένη πληγή ακολουθεί και σέρνεται Γεμίζει με σκουπίδια τους δρόμους μιλά άσχημα στους περαστικούς πληγώνει τις ψυχές των νεαρών παιδιών τις νύχτες κλαίει όλος ο ουρανός, τραυματισμένη πατρίδα.