Εξόριστος έγινα. Να μάθω, να σ’έχω πάντα μαζί μου. Σαν κλείνω τα μάτια μου, σαν τα’χω ανοιχτά Τα μάτια σου. Πες! Σε κατάλαβα, αύγουστος ήταν ( Κι αυτός συγχωράει ) ο κόσμος δεν έχει μερώσει ακόμα, πες, αλήθεια ειν’αυτά που λες. Πες, σαν τα γλαροπούλια γέμισε ο τόπος σου. Τα σεργιάνια του αυγούστου είναι όνειρο σου λέω. Πες μου. Σ’ακούω. Κι έχω πλαγιάσει με τον ήλιο παρέα και απολαμβάνουμε. Βρυξέλλες – άπειρο 3.08.09