Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Μάρτιος, 2014

Σκαλοπάτια

Τόση βία σε μια τόσο όμορφη μέρα, σαν να ξερνά η ασχήμια το τελευταίο πριν τον θάνατο φιλί. Τόσο όμορφη μέρα. Βοήθεια φωνάζουνε οι αύγουστοι κι οι μήνες όλοι, κι επειδή τους ακούμε τρέχουμε, να μην πέσουν να μην χαθούν να μην σβήσει το μελάνι και χαθούν. Κι όλο και να στηρίζουμε τα άρθρα να μην πέσουν, να μη χαθούν Σαν τους στύλους του Διός. Μια τέτοια περίλαμπρη μέρα καίγομαι μες τη χάρη σου Θεέ μου καίγομαι στο πιο μικρό σου άγγιγμα Στους ώμους των αδικημένων Σφάζουν τους αθώους μπροστά στα μάτια Σου Στο δρόμο παίζουνε παιδιά Μόνο με την σκέψη Σου τ ’αντέχουμε όλα αυτά. Και τραγουδώ για Σένα στα σώματα των ανδρείων. Όταν θα γίνουν αγάλματα θα ακούγεται το τραγούδι μου.

Κάψτε τις μάγισσες

Όσο πιο μεγάλη η απιστία τους Τόσο πιο μεγάλη η δική μου η πίστη Μετά γράψανε και μια πολυσέλιδη ιστορία Για να χουν του λόγου το αληθές Γι αυτό μη με ρωτάς πως γράφω Χρεώθηκε ο ποιητής να τραγούδα.

Ακόμη δεν απέτυχαν οι νεκροί

Ακόμη δεν απέτυχαν οι νεκροί μας. Πάντα φεύγουν. Ακόμη δεν έπεσαν τα στήθη σου στον κάμπο, φρούρια δεν έπεσαν. Που να την βρεις τέτοια τόλμη; Τελειώνει ο θάνατος το κόκκινο κουβάρι είσαι εσύ η αριάδνη, Που να την βρεις την τόλμη, αριάδνη, να μη λυγίσεις. Να χύνεις κάθε μέρα λίγο λίγο, άσμα ασμάτων, το αίμα σου στους δρόμους των εθνών.