Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Οκτώβριος, 2012

Η κότα

Κάθε φτερό Της κότας Φτάνει Στο μέτωπό σου Το τινάζεις Σαν να τινάζεις ένα δικό σου σεντόνι Μπροστά στον καθρέφτη

Το πάλκο

Το πάλκο Χειροκροτούμε. Οι ηθοποιοί ανεβαίνουν στην σκηνή ένας ένας. Κάθε τόσο μια λέξη με νόημα. Οι λέξεις περιοδεύουν σιωπηλά στον νού μας. Δίδουν παράσταση. Χειροκροτούμε. Μια γυναίκα στο παράθυρο κουνάει το χέρι. Κάποιον χαιρετάει. Στην απέναντι θέση μισογυρισμένο στο πλήθος ένα μικρό αγόρι παίζει φλογέρα. Περιμένουμε άδικα μια απάντηση ένα πρόσωπο που δεν έρχεται. Ταπ, ταπ, ταπ ένας ήχος σταματάει στη σκηνή. Τα φώτα κλείνουν. Χειροκροτούμε δυνατά. Σαν να ήταν εκεί ένας ανυποψίαστος ταχυδρόμος.       σσσσς μας σφυρίζει και σφίγγουμε τα χείλια φως ξανά ! η πιο παλιά μας φωνή ψιθυρίζει χάνουμε τη λαλιά μας και μόνο με δάκρυα ένας χορός αστάματητος ήσυχος ήσυχος ένα ποτάμι δάκρυα χειροκροτούμε η γυναίκα στο παράθυρο χειροκροτά κι αυτή μια μικρή ορχήστρα γεμίζει το δρόμο και το πλήθος σφυρίζει κι αυτό κι εμείς μαζί με το πλήθος πέντε λέξεις όλες κι όλες αγάπη, δικαιοσύνη, ελευθερία, χρόνο, φαί.