Η θάλασσα

Εξόριστος έγινα.
Να μάθω,
να σ’έχω πάντα μαζί μου.
Σαν κλείνω τα μάτια μου, σαν τα’χω ανοιχτά
Τα μάτια σου.

Πες!
Σε κατάλαβα, αύγουστος ήταν
(Κι αυτός συγχωράει)
ο κόσμος δεν έχει μερώσει ακόμα,
πες, αλήθεια ειν’αυτά που λες.

Πες,
σαν τα γλαροπούλια
γέμισε ο τόπος σου.

Τα σεργιάνια του αυγούστου είναι όνειρο σου λέω.
Πες μου.

Σ’ακούω.

Κι έχω πλαγιάσει με τον ήλιο παρέα και απολαμβάνουμε.



Βρυξέλλες – άπειρο
3.08.09