είμαι απλώς ένας μετανάστης φυτεμένος στο χώμα
γιώργος αλισάνογλου
Βόμβες είναι τα ποιήματα μωρό μου
Μέθη κι αναστεναγμός
Λεπτές βεντάλιες που κινούνται με χάρη
εν μέσω θερινής νυχτός.
Πιο απαλά από τα χέρια
οι λέξεις μου σε χαϊδεύουν
Κι ούτε χειροφίλημα,
ούτε γνωριμίες και ονόματα,
Αφού τίποτε δεν υπάρχει
κι αφού δεν υπάρχει
τι να φανεί,
λες, κι ο αέρας
ανεμίζει θαρρείς
απαλά το πανί.
Θα΄ρθεις; ρωτάει,
έχω να σου πω τόσα πολλά,
για τα παπούτσια των ανθρώπων
για τα δάχτυλα μέσα στην λάσπη
και την βροχή, μπορώ να σου μιλήσω
για το κλάμα των παιδιών μες την σιωπή
μια βραδυνή σιγή που σου ξυρίζει τ'αυτί,
αλλά δεν θα το κάνω γιατί δεν είναι χόμπι
η ποίηση μωρό μου,
δεν είναι για να βγεις φωτογραφία με το τρόπαιο
και να την βάλεις στο σαλόνι μωρό μου,
βόμβες είναι τα χείλη σου μωρό μου,
βόμβες
μέθη κι αναστεναγμός
χαμογελάς σαν πρώτη φορά να χαμογελάς
ξυπνάς σαν πρώτη φορά να ξυπνάς
κλαις σαν πρώτη φορά να σε είχαν αγγίξει
εύθραυστη χαρά,
κάθομαι καμιά φορά τα βράδυα
καθημερινή και συλλογίζομαι
Βόμβες αθωότητας είναι τα ποιήματα μωρό μου,
που σε κάνουν και φλέγεσαι
φερόμενος,
μωρό μου,
κερδίζω όγκο στη σιωπή,
και στον έρωτα μαθητεύω.
Σχόλια