Κόκκινα Τρίστιχα του πόνου

Ήπιαμε λίγο κρασί ,
Μεθύσαμε.
Κόκκινο.

Γιόμισε ο δρόμος αίμα
Το αίμα ήπιαμε,
κι αγνό χορτάρι.

Στρώσαμε στον λόφο τα χαλιά,
Ξαπλώσαμε.
Ανάσκελα.

Μια παπαρούνα φύτρωνε λίγο πιο πέρα.
Μια σπίθα δάφνης κύλισε,
με κατέστρεψε.

Το σώμα χόρτασε με λέξεις.
Υπερασπίστηκε τον ουρανό,
Έπεσε κοιμήθηκε.

Σαν σφαίρα περιστρέφεται,
Κι εμείς επάνω, ζαλισμένοι,
Γαντζωθήκαμε.


Ανάμεσα στ’αγκάθια,
και στις ξόβεργες,
ένας κοκκινολαίμης τραγουδά.

Το τραγούδι φτωχό,
Το πουλί σαν ξεχασμένο,
Δάκρυσε.

Μήτε τύμπανα μας ξύπνησαν,
Μήτε ήχος μας φόβισε,
Ήταν Δευτέρα.


Βρυξέλλες, 1.05.011