Στα καραβάνια, στους τροχούς του ήλιου
έχω εναποθέσει την πύρινη μου σφεντόνα,
Το παγωμένο μου σπαθί έπεσε ήδη στην Κακιά Σκάλα
Μέρωσα τις θαλάσσιες χελώνες,
Τραγουδάνε τώρα τα πουλιά
στην πραγματική μου ζωή
Και πετούν οι κουκουβάγιες,
στην πραγματική μου ζωή,
Καθώς ταξιδεύω.
Η πραγματική μου ζωή είναι γραμμένη
επάνω στα πράσινα μάρμαρα της Τήνου,
στις κόκκινες πέτρες στο χώμα της Μάνης,
στις αχοιβάδες του Δεκέμβρη,
και στα μπλε ακρογιάλια του Αυγούστου.
Η πραγματική μου ζωή ξέμεινε στους κήπους, Επάνω στο καράβι,
‘Ορθια στην πλώρη στέκεται.
Να ενώνει τόπους και τις εν κοινωνία ψυχές.
Πήλιο, 8.08.011
Σχόλια
είναι γραμμένη
επάνω στα πράσινα
μάρμαρα της Τήνου...
Συχνά ο ποιητής 'ανεβαίνει' πιο πάνω απο τα 'όρια' χρησιμοποιώντας την φαντασία του... Ακόμη όμως και όταν σταθεί στην πραγματικότητα δεν μένει σε αυτή αλλά διαλέγει μια εξαιρετική περίπτωση που έτυχε να τον συγκινήσει για προσωπικούς λόγους...
Κι έτσι στάθηκα κι εγώ στο blog σου
με συγκινήσει για τις πιό πάνω στροφές... όλο δεν 'αντέχετε'
είναι σπουδαίο!