Ξέχασα, πως
λάμπει ο ήλιος
των ματιών σου
Ξέχασα τη σιωπή
σου το υπέροχο δάκρυ σου
Ξέχασα την
περισυλλογή των χεριών σου,
τη σιωπηλή σου συγκίνηση
όταν αγγίζεις τα πράγματα
που αγαπώ. Τα
ατίθασα μέλη σου στον άνεμο της καταιγίδας,
Τα έχασα.
Ξέχασα γι αυτό και προχωρώ.
Τα ‘χασα όλα, σπίτια, μετοχές, δουλειά, χαρακώματα
Σε τίποτε δεν
έφερα εξάρες,
Μα και δεν μου πήγαινε
η τσόχα και ποτέ,
Ξέχασα,
κάποιος
αέρας μου πήρε τα μαλλιά,
και πήρε την ανάσα
σου, το λίκνισμά σου
και μ άφησε στη
θλίψη.
Τίποτε δεν
θυμάμαι πια.
Σχόλια