Ακου,
είναι η πλήγη μου
α.
και από τα μάτια σου όσα δεν είδα,
τα κοιτώ ακόμη,
πλώρη ανοίγω στο άπειρο
β.
ολόιδια είναι τα όνειρά μας,
γερμένα σκύβουν
φθινοπώρο ακόμη,
τα φύλλα
γ.
μικρά τα γράμματα, καθαρά
για να μην κάνουν θόρυβο,
τόσο λίγο που θα'πρεπε
να'ναι
δ.
σφυρίζει η θάλασσα, ήχοι
γυρεύουν σαν την παπαρούνα
ολόκληρη να πετάξουν στο χώμα
κόκκινα ή κοκκινωπά
ε.
ανάσα τόση τόση δα
κι ακούγονται που τρίζουν
οι σκληρές ρωγμές της λύπης
ακόμη
ζ.
δάκρυα που στεγνώνουνε
επάνω στους χτύπους του χρόνου
ανύπαρκτου όταν
υπάρχει ψυχή
η.
να μαθαίνω πως
χαμόγελα να γίνονται πίκρα
ανοιχτά τα μάτια
ανοιχτά
θ.
γράμμα που ξεχάστηκε
ψίθυροι που διψασμένοι γι απάντηση
λίγο λυπούνται σε κάθε στάση,
μα έχει ακόμη
ι.
ένα μικρό ακόμη τοσο δά
τοσοδούλι βήμα είναι,
μια σταγόνα ακόμη στη βροχή
και βρέχει
κ.
ας έλαμπε
κι απ΄οτι καλύτερο είδα ένα
μονάχα τραγούδι ξέρω να πω,
νερά και θάλασσες
λ.
αναμμένα κεριά
οι μέρες στον ήλιο
καίγονται σιγά σιγά
στ'αλήθεια
μ.
αμάν σβέρνω, σιγοψιθυρίζω
το α σαν το ω κύλισε
ουρλιαχτά φορές οι νύχτες
το λένε
ν.
κι αμήν.
δρόμοι που ανοίγονται
δρόμοι που κλείνουν
μέχρι τ'αηδόνια
ξ.
μα τόσα χρόνια,
πόσα χρόνια
αγιάτρευτα, γεμάτα,
και αυτά
ο.
μνήμες
γίνεται η φωνή
πριν γίνουν ένα βάρος ακόμη.
ας γίνουν
π.
πριν γίνει μνήμη
κολυμπά στα πλατιά σου μάτια
καθρεφτίζοντας
εύμορφα
ρ.
γέλια ακούγονται,
υπόκωφα λες για τη χαρά
να μην του κλεψουν,
γελαστά
σ.
καρδιά του κόσμου
ζωή που γράφεται νήμα νήμα
πλέκοντας κάμποσες,
με τάξη
τ.
αγάπη,
άτακτες λεξούλες μικρές
με τόνο,
ομοιόμορφες
υ.
πως να μαζεύω σε κάθε άγγιγμα
σε κάθε γράμμα,
σ'ένα χαμόγελο
κάθε αυγή
φ.
κρύβεται περίτεχνα η ομορφιά
κρύβω το προσωπό μου
φωτίζει φωτίζει
γελά
χ.
αχ κορμιά μου
τι φωτεινή είναι απόψε τούτη η ερημιά
λέξεις και στιχάκια
ολαφός
ψ.
κάθε ανάσα να έχει την επόμενη
ν'ακολουθά
χορεύοντας, γελώντας
μια ζωγραφιά
ω.
γιατί σκιαγραφήθηκε μια μέρα
σαν τη θάλασσα του αυγούστου
όμορφη, αυθόρμητη, γλυκιά
και τρυφερά.
Βρυξέλλες, Οκτώβριος 2008
είναι η πλήγη μου
α.
και από τα μάτια σου όσα δεν είδα,
τα κοιτώ ακόμη,
πλώρη ανοίγω στο άπειρο
β.
ολόιδια είναι τα όνειρά μας,
γερμένα σκύβουν
φθινοπώρο ακόμη,
τα φύλλα
γ.
μικρά τα γράμματα, καθαρά
για να μην κάνουν θόρυβο,
τόσο λίγο που θα'πρεπε
να'ναι
δ.
σφυρίζει η θάλασσα, ήχοι
γυρεύουν σαν την παπαρούνα
ολόκληρη να πετάξουν στο χώμα
κόκκινα ή κοκκινωπά
ε.
ανάσα τόση τόση δα
κι ακούγονται που τρίζουν
οι σκληρές ρωγμές της λύπης
ακόμη
ζ.
δάκρυα που στεγνώνουνε
επάνω στους χτύπους του χρόνου
ανύπαρκτου όταν
υπάρχει ψυχή
η.
να μαθαίνω πως
χαμόγελα να γίνονται πίκρα
ανοιχτά τα μάτια
ανοιχτά
θ.
γράμμα που ξεχάστηκε
ψίθυροι που διψασμένοι γι απάντηση
λίγο λυπούνται σε κάθε στάση,
μα έχει ακόμη
ι.
ένα μικρό ακόμη τοσο δά
τοσοδούλι βήμα είναι,
μια σταγόνα ακόμη στη βροχή
και βρέχει
κ.
ας έλαμπε
κι απ΄οτι καλύτερο είδα ένα
μονάχα τραγούδι ξέρω να πω,
νερά και θάλασσες
λ.
αναμμένα κεριά
οι μέρες στον ήλιο
καίγονται σιγά σιγά
στ'αλήθεια
μ.
αμάν σβέρνω, σιγοψιθυρίζω
το α σαν το ω κύλισε
ουρλιαχτά φορές οι νύχτες
το λένε
ν.
κι αμήν.
δρόμοι που ανοίγονται
δρόμοι που κλείνουν
μέχρι τ'αηδόνια
ξ.
μα τόσα χρόνια,
πόσα χρόνια
αγιάτρευτα, γεμάτα,
και αυτά
ο.
μνήμες
γίνεται η φωνή
πριν γίνουν ένα βάρος ακόμη.
ας γίνουν
π.
πριν γίνει μνήμη
κολυμπά στα πλατιά σου μάτια
καθρεφτίζοντας
εύμορφα
ρ.
γέλια ακούγονται,
υπόκωφα λες για τη χαρά
να μην του κλεψουν,
γελαστά
σ.
καρδιά του κόσμου
ζωή που γράφεται νήμα νήμα
πλέκοντας κάμποσες,
με τάξη
τ.
αγάπη,
άτακτες λεξούλες μικρές
με τόνο,
ομοιόμορφες
υ.
πως να μαζεύω σε κάθε άγγιγμα
σε κάθε γράμμα,
σ'ένα χαμόγελο
κάθε αυγή
φ.
κρύβεται περίτεχνα η ομορφιά
κρύβω το προσωπό μου
φωτίζει φωτίζει
γελά
χ.
αχ κορμιά μου
τι φωτεινή είναι απόψε τούτη η ερημιά
λέξεις και στιχάκια
ολαφός
ψ.
κάθε ανάσα να έχει την επόμενη
ν'ακολουθά
χορεύοντας, γελώντας
μια ζωγραφιά
ω.
γιατί σκιαγραφήθηκε μια μέρα
σαν τη θάλασσα του αυγούστου
όμορφη, αυθόρμητη, γλυκιά
και τρυφερά.
Βρυξέλλες, Οκτώβριος 2008
Σχόλια