Μικρό Τραγούδι σε Τρεις Πράξεις

Σκίστηκαν τα φτερά του στον ήλιο και στο φως,
τον άδραξε η αγκαλιά της θάλασσας.

Στον ίδιο χώρο, τις ίδιες στιγμές, έμαθε, δεκαετίες μετά,
την προσοχή που συνέτασαν τα μπλε του μάτια.

Δεν είναι ο χρόνος που πέρασε,
είναι το κομμάτι παράδεισος που λείπει.

Θα ήθελε να είχε κλείσει την πόρτα,
και να τον είχε φιλήσει με πάθος.

Δεν συζήτησε ποτέ την ποσότητα των πόθων
που καθημερινά συναντούσε κι αδυνατούσε να χειριστεί ευπρεπώς.

Εκτός από τα σύνορα, γνώριζε και το άπειρο της θάλασσας,
Γι αυτό μελαγχολούσε.

Κατέλαβε τις διαγώνιες ρωγμές μία μία
και τις έβαλε να πλύνουν τα χέρια τους.

Τα κλειδωμένα, πίσω από την πόρτα, αντικείμενα
έκαναν πια πολύ θόρυβο.




9.07.010