Σ’έρωτα μ’έναν άγγελο

Σταμάτα είπα, να κατέβω, και κατέβηκα,
Μα εσύ, δεν έχεις τίποτα να πεις με ρώτησαν.
Δεν έχω τίποτα να πω, απάντησα.
Είπες, Ναι,
Μια φωτογραφία δίπλα σε ένα δέντρο
Ενα γεμάτο ποτήρι κρασί,ένα τοπίο που ζήσαμε.
Μια νίκη που γευτήκαμε, κι έναν αργό θάνατο.
Ενα ταμπλό με τακτικά, χρώματα υγειή,
κι έναν άλλο γεμάτο μπουμπούκια,με Χρώματα κι υφάσματα,
σ’ένα μπλε θάλασσας, κι ένα όμορφο ουράνιο τόξο,
χωρίς τόκο δανεισμένα.
Μια μορφή χωρίς καθρέφτη, γιατί εκεί δεν φαίνεται, μόνο πετά.
Στον ουρανό, σε κάποια γή, σε θάλασσας φουρτουνιασμένες,
και σκάει σαν κύμματα σε βράχια επάνω, φυσικά και ήσυχα, όμορφα.
Κινούνται γλάροι κι άλλα πουλιά, ένα μεσημέρι, απομεσήμερο, ή πρωινό,
Μια Κυριακή ή ένα Σάββατο, ή στον σταθμό. Μια καλημέρα.Κι όλες οι μέρες μαζί.
Τούτο μόνο, το φιλί.Και που πλάγιασε,κι αποκοιμήσε από έρωτα γλυκά φεγγάρια.