ήμουν το φεγγάρι πριν σε γνωρίσω.
Όταν έψαχναν να το κρύψουν, σηκώθηκα,
ύψωσα τη φωνή μου, φώναξα.
Μ΄άκουσαν μόνο κάτι πιγκουίνοι
στην άκρη της θάλασσας
Το σύννεφο έσπασε με φόρα επάνω στ΄ακρογυάλι
Κανένας δεν σκέφτηκε, απ’το κρύο,
πως ήταν της θάλασσας παιδί
και του ανέμου κόρη,
να ρθει έστω να το προυπαντήσει.
Κι έτσι δεν με πολυαπασχολεί,
Συνεχίζω να φλυαρώ με τους πιγκουίνους,
Και το σύννεφο που μου΄κανε τόπο
να ζεσταίνω το σώμα σου.
Όταν έψαχναν να το κρύψουν, σηκώθηκα,
ύψωσα τη φωνή μου, φώναξα.
Μ΄άκουσαν μόνο κάτι πιγκουίνοι
στην άκρη της θάλασσας
Το σύννεφο έσπασε με φόρα επάνω στ΄ακρογυάλι
Κανένας δεν σκέφτηκε, απ’το κρύο,
πως ήταν της θάλασσας παιδί
και του ανέμου κόρη,
να ρθει έστω να το προυπαντήσει.
Κι έτσι δεν με πολυαπασχολεί,
Συνεχίζω να φλυαρώ με τους πιγκουίνους,
Και το σύννεφο που μου΄κανε τόπο
να ζεσταίνω το σώμα σου.
Σχόλια