Γλυκολαλεί ο πετρίτης
Κατρακυλά στα στήθη μου
και μετοικεί κάτω στη γή
χέρια ανοιχτά
Το ένα πιο’δώ στα δυτικά
Που το χτισα το μάντεψα και πέταξε
και σαν τον νιό με κουβεντιάζει
Δύση μου άμαθη, κι ανατολένια,
Λάγνα ανατολή,
Σε ρούφηξα και γέμισα τις πόλεις συντριβάνια.
Εκεί τ΄άλλο του
εκεί τ΄άλλο του χέρι κουρνιάζει.
εκεί τ΄άλλο του χέρι κουρνιάζει.
Τόσα που΄χει γραμμένα στα μεγάλα του δάκτυλα.
Οριζοντίως μου μαθε τα φτερά υψώνονται
και επί τόπου ολόρθα έρχεται η έκρηξη.Υψηλές πτήσεις
χαμηλές κλίσεις,
θέα και ισορροπία.
θέα και ισορροπία.
Σ’ένα στήθος μια καρδιά ρολόι φορά
Τικ,
(παύση)
Τακ,
(παύση ακόμη)
τακ.
Στα γόνατα τότε μόνο, ο μεθυσμένος χορός της πλάσης.
Έτσι να,
Να ξεκινά και να τελειώνει η μέρα.
Να ξεκινά και να τελειώνει η μέρα.
Κύκλοι. Ο ήλιος να κοιμάται
και πάλι ξανά να ξυπνά.
και πάλι ξανά να ξυπνά.
Σχόλια