Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αγώνας ενός συναισθήματος για επιβίωση

Πόσο λυπάμαι για τα λόγια που δεν κύλισαν στον μαξιλάρι της χαράς

ψύχρα που πέρασε σαν αγκάθι ενώ το φεγγάρι έλουζε τις πληγές

άνοιξη ήταν και τι να ένιωθε ο ταξιδεμένος

περιδιαβαίνει το ωραίο με μια κλίμακα συναισθημάτων

για όσα δεν κατάφερε ποτέ να πει σε λέξεις ή να κανει τραγούδι

Οι μέρες εκείνες του ήλιου που με χώρισαν από το φως της νύχτας

κατρακυλούνε τώρα σαν ένα αποτέλεσμα μνήμης επάνω στις πέτρες

Η μέρα που αρχίζει και το φεγγάρι που κρύφτηκε πίσω από σωρούς θαλασσινών φυτών

κι ανατέλλει μονάχο στο έλεος μιας ευγνωμοσύνης

που δεν άκουσα κι ούτε που ειπώθηκε ποτέ

εκείνη η λέξη,

που όσο και να την καλημερίζεις

δεν καταδέχεται ταξίδι χωρίς να έχεις ήδη πάρει το εισιτήριο επιστροφής

Αδιάκοπα ένας καινούργιος σταθμός που τόσο μοιάζει μ’εκείνον του πριν

ώρες υπομονής μεγάλες

χωρί δίχτυ και παραγάδι

σαν να’χε ξεχαστεί ο ψαράς πάνω απ’τη θάλασσα

ν’ακούει μόνος τον ήχο των κυμάτων ήσυχα το απόβραδο

όπως ακούει κανείς τον ήχο των πουλιών την άνοιξη

κι ονειρεύεται λαικές συμφωνίες χρωμάτων

στο πύρηνο μαγκάλι της κίνησης

της ζωής που εξατμίζεται και των στρατηγικών κινήσεων της φύσης

με τον χορό να προδιαθέτει τα επεισόδια που πρόκειται να έρθουν

τραγωδία αισθήσεων

νεωτεριστικών αγκυλώσεων

ο ήχος του τρένου επάνω απ’τη θάλασσα

με ερωτήσεις χωρίς απάντηση

σε αποδέκτες χωρίς φωνή

μια μουσική χωρίς νότες

με τη νύχτα πάντα αφανέρωτη

σ’ένα ατέλειωτο κρυφτό

παιχνίδι με κανόνες ακανόνιστους

αδιαπέραστες άφωνες ματιές

-δεν σε είδα που πέρασες και δε σε άκουσα που μίλησες-

ψυχική οριοθέτηση με τσίγκινη περίφραξη

ένα περβόλι έρημο

έρημη κι η χαρά που δεν έφτασε στο στόμα

που δεν έγινε λέξη

που δεν αγκάλιασε τη νύχτα

κι αποκαλύφθηκε χρόνια μετά μέσα σε έναν παρατημένο σπίτι

κρεμασμένη πίσω από την πόρτα

σαν να μην είχε φύγει ποτέ.

Σχόλια

Ο χρήστης ο δείμος του πολίτη είπε…
Εξαιρετικό ποίημα. Τέλειο.

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΦΥΣΗΞΕ ΒΑΡΔΑΡΗΣ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΜΑΡΤΗΣ 2022 : Σημείο Μηδέν, Επιμέλεια Θωμάς Κοροβίνης

  Σημείο Μηδέν (αντιστέκομαι, σημαίνει…)     Αντιστέκομαι, σημαίνει αφήνω τα ποτάμια να κυλίσουν, Αφροδίτης και Βάκχου, Ειρήνης*, Λαγκαδά· Αφήστε τα ποτάμια να μιλήσουν   Σβορώνου, Γλαδστώνος, Πηνειού, Καραολή και Δημητρίου· Δωδεκανήσου, Μοναστηρίου. Μοσκώφ**. Εγνατία και Δικαστηρίων· Αφήστε τα ποτάμια να κυλίσουν   Πλατεία Δημοκρατίας*** και αγάλματος παράταιρου**** Αφήστε τα ποτάμια να μιλήσουν -Ένα σιντριβάνι ως διαθέσιμο δημόσιο, δηλαδή συλλογικό, καθαρό πόσιμο νερό θα ήταν υπέροχα εκεί-   Άφησε τα ποτάμια να κυλίσουν Σκέψου όπως στον έρωτα, σκέψου τι; Για ποιον λόγο είσαι ακόμη όρθιος; Π ο ι ο ς   ε ί ν α ι  ο   σ κ ο π ό ς  σ ο υ;    Τώρα που φύγαν οι λαμαρίνες· Πίκρα. Φόνος. Και πόνος. Και βρώμικες γωνίες εκμετάλλευσης. Ιδρώτας και ανάγκη. Μεγάλη πλατεία.      Α ν τ  ι σ τ έ κ ο μ α ι  σ η μ α ί ν ε ι  α φ ή ν ω   Τα  ποτάμια  να  κυλίσουν, Μέχρι την αρχή, Ω μεταξένια πηγή,   Να. Εκεί·   Κατηφορίζουμε όλοι μ

ΜΙΚΡΕΣ ΟΔΥΣΣΕΙΕΣ Γενί Τζαμί(Πρώην Αρχαιολογικό Μουσείο) - Ο ξένος

  Ο ξένος Ξένος, ξενοφερμένος Ξένος ανάμεσα σε ξένους, σε ξένο τόπο, ξένος. Αναπάντεχα μια σπίθα φωτίζει τον χώρο Ξένιος χώρος· Που περνά και χάνετε. Άνθρωποι και σκιές Γενεές και γενεές Βρίσκουν τον δρόμο τους. για την έκθεση ΜΙΚΡΕΣ ΟΔΥΣΣΕΙΕΣ Γενί Τζαμί(Πρώην Αρχαιολογικό Μουσείο) Απρίλιος 2022 Θεσσαλονίκη

ΜΙΚΡΕΣ ΣΥΛΛΟΓΕΣ 2020 Πουλιά και τραγούδια diastixo.gr Επιμέλεια Αλέξιος Μάινας

Η ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ Η μεγάλη συνάντηση οροθετείται κατά τη σιωπή που συνοδεύει την παρθένα ανταλλαγή ήχων (και στίχων) μέχρι τη βεβαιότητα της επόμενης στροφής. Τα γνωρίζουμε πάντα a posteriori. Τον μεγάλο έρωτα το μοιραίο συμβάν. Kατοχυρώνει το δικαίωμα να εκπλήσσει καθ’ όλη τη διάρκεια της παύσης Ολόκληρη η συλλογή...