Εκείνοι που δεν μίλησαν ποτέ,
Πήραν μαζί τους στο τάφο τους θαμμένα μυστικά,
Έκλεισαν στην αιωνιότητα τους κλειδιά της ζωής μας,
Εγωϊστικά, απροκάλυπτα,
μας κράτησαν έξω από την νόηση μιας πραγματικότητας στην οποία συμμετείχαμε,
κι ας είχαμε δικαίωμα να μάθουμε - που ψάξαμε να βρούμε το γιατί -
Κι αυθαιρετούν λοιπόν, χάρην της εξουσίας της προσμονής,
με την απουσία του λόγου και με σιγή,
για όσα δεν δύνανται, και δεν μπορούν να αντικρύσουν,
σε απόσταση καμία από τη γή,
χωμένοι μέσα που θάφτηκαν για να μην τους δεις....
How pathetic indeed!
Βρυξέλλες, 8.10.010
Πήραν μαζί τους στο τάφο τους θαμμένα μυστικά,
Έκλεισαν στην αιωνιότητα τους κλειδιά της ζωής μας,
Εγωϊστικά, απροκάλυπτα,
μας κράτησαν έξω από την νόηση μιας πραγματικότητας στην οποία συμμετείχαμε,
κι ας είχαμε δικαίωμα να μάθουμε - που ψάξαμε να βρούμε το γιατί -
Κι αυθαιρετούν λοιπόν, χάρην της εξουσίας της προσμονής,
με την απουσία του λόγου και με σιγή,
για όσα δεν δύνανται, και δεν μπορούν να αντικρύσουν,
σε απόσταση καμία από τη γή,
χωμένοι μέσα που θάφτηκαν για να μην τους δεις....
How pathetic indeed!
Βρυξέλλες, 8.10.010
Σχόλια
[…]
«Tώρα, κάθομαι μες στη νύχτα και σκέφτομαι, πως ίσως πια μπορώ να γράψω ένα στίχο, αληθινό».
Τάσος Λειβαδίτης
xxx
kathe kritiki kalodexoumeni, kali sou mera dear a.
[...]