Οι σημαίες και το σώμα μου δρόμος.
Πώς να τον περπατήσεις.
Να κυματίζει,
Να τ’αποζητάς μέσα απ’τις γρίλιες
Να γίνεται τη νύχτα άυπνος καημός.
Κλεισμένος να μένει έξω απ’το σπίτι
Και το παράθυρο,
κι αυτό κλειστό
Απ’τη γωνία που κάθουμαι και βλέπω
Μονάχα δυο χαραμάδες φως
Σαν τους ποιητές που γυρίζουν την πλάτη τους στον κόσμο,
Φόβου αιχμάλωτος κι αυτός.
Αθήνα 24.03.011
Πώς να τον περπατήσεις.
Να κυματίζει,
Να τ’αποζητάς μέσα απ’τις γρίλιες
Να γίνεται τη νύχτα άυπνος καημός.
Κλεισμένος να μένει έξω απ’το σπίτι
Και το παράθυρο,
κι αυτό κλειστό
Απ’τη γωνία που κάθουμαι και βλέπω
Μονάχα δυο χαραμάδες φως
Σαν τους ποιητές που γυρίζουν την πλάτη τους στον κόσμο,
Φόβου αιχμάλωτος κι αυτός.
Αθήνα 24.03.011
Σχόλια