Εκείνο το ταξίδι στην Ολλανδία που κάναμε
(;)
Αναρωτιέμαι φορές
Σαν τους στρατιώτες που τους δώσαν στα χέρια από ένα λουλούδι.
Κι αν κάποιος έλεγε, εγώ μυρίζω γιασεμιά.
Μαγευόσουνα.
Κι ένας ορίζοντας μεγάλος ανοιγότανε, διάφανος.
Ένα μεγάλο ταξίδι.
Με τη ζέση που οι σειρές των δέντρων, σαν μαγνητάκια,
με πίεσαν στοργικά
κι έβλεπα πάλι έναν δρόμο.
Με τις απουσίες τις δευτερεύουσες,
τόσο έντονα,
κι απών.
Κι εκείνο το ταξίδι στην Ολλανδία.
Με τις σειρές των κορμιών που οδηγούσαν στη θάλασσα
Χωρίς ματαιότητα ή κυριότητα. Χωρίς κτήση
πέραν μιας πλατειάς χαράς,
και λίγο ήλιο να σε ζεσταίνει επίμονα.
Ακόμη γράφω μερικές φορές, με κραγιόν, στους τοίχους.
26.09.09
(;)
Αναρωτιέμαι φορές
Σαν τους στρατιώτες που τους δώσαν στα χέρια από ένα λουλούδι.
Κι αν κάποιος έλεγε, εγώ μυρίζω γιασεμιά.
Μαγευόσουνα.
Κι ένας ορίζοντας μεγάλος ανοιγότανε, διάφανος.
Ένα μεγάλο ταξίδι.
Με τη ζέση που οι σειρές των δέντρων, σαν μαγνητάκια,
με πίεσαν στοργικά
κι έβλεπα πάλι έναν δρόμο.
Με τις απουσίες τις δευτερεύουσες,
τόσο έντονα,
κι απών.
Κι εκείνο το ταξίδι στην Ολλανδία.
Με τις σειρές των κορμιών που οδηγούσαν στη θάλασσα
Χωρίς ματαιότητα ή κυριότητα. Χωρίς κτήση
πέραν μιας πλατειάς χαράς,
και λίγο ήλιο να σε ζεσταίνει επίμονα.
Ακόμη γράφω μερικές φορές, με κραγιόν, στους τοίχους.
26.09.09
Σχόλια