Προστάζει κανείς μόνο από αγάπη,
Τ αόρατο,
να κατοικεί στο σώμα του.
Και δεν έδωκεν χρυσάφι,
ένα διάβα, μια μικρή ιστορία,
Μ’ αγρυπνά στη θάλασσα
και πιάνεται μεσ’τους αγκώνες μας
σαν κάνουμε έρωτα
και γινόμαστε άνθρωποι.
.
Βρυξέλλες, 1.12.010
Τ αόρατο,
να κατοικεί στο σώμα του.
Και δεν έδωκεν χρυσάφι,
ένα διάβα, μια μικρή ιστορία,
Μ’ αγρυπνά στη θάλασσα
και πιάνεται μεσ’τους αγκώνες μας
σαν κάνουμε έρωτα
και γινόμαστε άνθρωποι.
.
Βρυξέλλες, 1.12.010
Σχόλια