Γίνε τουλάχιστον σαλτιμπάγκος στο σταυροδρόμι των εθνών
για μια δραχμή,
Πούλησε τον αφέντη σου
για μια δραχμή
σκλάβε
Σαν ένα τζαζ τραγουδάκι που σου πετάω στη μούρη
σαν την αρκούδα
που τελικά κι η ίδια χαίρεται,
πλανεύεται.
Χοπ, χοπ,
χοπ.
Σαν τον λαγό που έπιασε ψιλή κουβέντα στο τζιτζίκι
Και χορεύουνε
ώρες τώρα
αγκαλιά.
Γίνε ένα τουλάχιστον αστείο,
που με γλυκαίνει,
να χαμογελάω.
Από ευτυχία.
Στο λεξικό των εθνών
Που το είδες εσύ αυτό γραμμένο
Κάτω από το στήθος
Στις επιθυμίες σου
Και στην κραυγή που φορές δεν σε αφήνει
Να κοιμηθείς τα βράδυα. Και πλέκεις ένα παραμύθι μυστικό!
Σαν την αρκούδα,
με τον αρκουδιάρη που χτυπά
Χοπ,
χοπ,
χοπ.
Και μετά ξεχνιέται κανείς
Μια το ταμπούρλο και μια η χαρά στο πήδημα του ποδιού,
Στο ένα,
στο άλλο.
Ο χορός ποτέ δεν έβλαψε κανέναν.
Και που,
δεν νιώθεις και την αλυσίδα της φωτιάς.
Σαν στο πικρό φθινόπωρο
η αρκούδα να χορεύει.
Κι αν τύχαινε να δει τον κόσμο
στα πλαϊνά του δρόμου
Κι αν τύχαινε να σπάσει τα δεσμά
Σκλάβε,
Μην την φθονείς.
Μικρέ σαλτιμπάγκε των εθνών,
Πάντα στο ρυθμό.
Χόρεψε,
για μια δραχμή
κι έναν βασιλικό στην γλάστρα
Μια γειτονιά
Που ξέρεις ότι είναι εκεί κι αυτό σου φτάνει
Βαθιά στα μέσα της η αρκούδα
χορεύει στο ρυθμό των vibes
λίγο πιο μακριά απ’τ απέραντο
λίγο πιο μακριά απ το φεγγάρι
απ’τον ουρανό
μα αναπνέει.
Είναι ακόμη ζωντανή.
Χοπ.Χοπ.Χοπ.
Βρυξέλλες, 16.02.011
για μια δραχμή,
Πούλησε τον αφέντη σου
για μια δραχμή
σκλάβε
Σαν ένα τζαζ τραγουδάκι που σου πετάω στη μούρη
σαν την αρκούδα
που τελικά κι η ίδια χαίρεται,
πλανεύεται.
Χοπ, χοπ,
χοπ.
Σαν τον λαγό που έπιασε ψιλή κουβέντα στο τζιτζίκι
Και χορεύουνε
ώρες τώρα
αγκαλιά.
Γίνε ένα τουλάχιστον αστείο,
που με γλυκαίνει,
να χαμογελάω.
Από ευτυχία.
Στο λεξικό των εθνών
Που το είδες εσύ αυτό γραμμένο
Κάτω από το στήθος
Στις επιθυμίες σου
Και στην κραυγή που φορές δεν σε αφήνει
Να κοιμηθείς τα βράδυα. Και πλέκεις ένα παραμύθι μυστικό!
Σαν την αρκούδα,
με τον αρκουδιάρη που χτυπά
Χοπ,
χοπ,
χοπ.
Και μετά ξεχνιέται κανείς
Μια το ταμπούρλο και μια η χαρά στο πήδημα του ποδιού,
Στο ένα,
στο άλλο.
Ο χορός ποτέ δεν έβλαψε κανέναν.
Και που,
δεν νιώθεις και την αλυσίδα της φωτιάς.
Σαν στο πικρό φθινόπωρο
η αρκούδα να χορεύει.
Κι αν τύχαινε να δει τον κόσμο
στα πλαϊνά του δρόμου
Κι αν τύχαινε να σπάσει τα δεσμά
Σκλάβε,
Μην την φθονείς.
Μικρέ σαλτιμπάγκε των εθνών,
Πάντα στο ρυθμό.
Χόρεψε,
για μια δραχμή
κι έναν βασιλικό στην γλάστρα
Μια γειτονιά
Που ξέρεις ότι είναι εκεί κι αυτό σου φτάνει
Βαθιά στα μέσα της η αρκούδα
χορεύει στο ρυθμό των vibes
λίγο πιο μακριά απ’τ απέραντο
λίγο πιο μακριά απ το φεγγάρι
απ’τον ουρανό
μα αναπνέει.
Είναι ακόμη ζωντανή.
Χοπ.Χοπ.Χοπ.
Βρυξέλλες, 16.02.011
Σχόλια