με τη ψίχα της δίψας
τα νεκρά τα μέλη να μετα-κινούμε για περπάτημα
ακόμη στο δρόμο
μέλι φτιάνουμε
κουρέλια
και ράβουμε γή
η εξορία σε τούτο τον τόπο
φωνή
ή θα δεχτούμε ιθαγένεια
ή θα καεί
όπως καίμε τις λέξεις
θυμίαμα που σπέρνει τον τόπο
και ξεφυτρώνουν βλαστάρια
όπως ένα άγαλμα στ’αγάλματα
ψύχος και θέρμη μαζί
που κόβουνε
και ράβουνε
τον ποιητή
σταυρούλα α. γάτσου, βρυξέλλες 11.04.012
τα νεκρά τα μέλη να μετα-κινούμε για περπάτημα
ακόμη στο δρόμο
μέλι φτιάνουμε
κουρέλια
και ράβουμε γή
η εξορία σε τούτο τον τόπο
φωνή
ή θα δεχτούμε ιθαγένεια
ή θα καεί
όπως καίμε τις λέξεις
θυμίαμα που σπέρνει τον τόπο
και ξεφυτρώνουν βλαστάρια
όπως ένα άγαλμα στ’αγάλματα
ψύχος και θέρμη μαζί
που κόβουνε
και ράβουνε
τον ποιητή
σταυρούλα α. γάτσου, βρυξέλλες 11.04.012
Σχόλια