Απαίτηση

Είναι μια κίνηση του χεριού και ένα σιωπηλό, ξεκάθαρο βλέμμα
Αν δεν ήσουν εσύ, θα έλεγα ότι είναι απότομο.
Αλλά δεν είναι.

Ξεδιπλώνομαι σαν φωτιά που ζητάει τροφή.

έχω ήδη σκοντάψει,
έχω ήδη χτυπήσει, πονέσει
είναι οι πληγές μου ακόμη νωπές
και στάζουν.

Ξεδιπλώνομαι σαν τέτοια φωτιά.
Κι είναι οι φλόγες της πάλι που ψάχνουν να βρουν τη νύχτα,
τον ουρανό της.

Φωτιά,
κι ένα κορμί που επέζησε
νωχελικά απαντά στο χτύπημα των χεριών σου,
επειδή είσαι εσύ.

Επειδή είσαι εσύ, γλυκά υποτάσσεται.

Ένα σώμα που ξέρει μόνο να αφιερώνεται
Ένα σώμα που είναι γεμάτο πληγές και αίματα,
με γδαρμένους τους αγκώνες και πόνο στα γόνατα.

Προχθές, να,
μου φίλησες τον ώμο κι ανακουφίστηκα.
‘Άγγιξες την πλάτη μου κι ανάσανα.
Και αναπνέω.

Τσακισμένο από την κούραση κορμί,
μα έστρωσες φώτα και δυόσμο και ξεκουράστηκα
Και δεν είχα κλειδί
και μου ‘δώσες το κλειδί σου.
Κι άνοιξε η πόρτα.

Μαγειρεύω στις αισθήσεις του αιώνα,
με μπαχάρια,
με κανέλα,
και μέλι.


Η απόλυτη κίνηση του χεριού.
Η ακρίβεια της πρόσκλησής σου.
Η γοητεία των ήχων της έντασής σου.
Ο καθαρός, σίγουρος τόνος της φωνής σου.





20.12.2009