Μαρτυρίες

Για το χρόνο που κυλάει
κι αυτούς που τον μετράνε.

Για τους δρόμους που στολίζονται με ιδέες
και όσους μάθαν να τους περπατάνε.

Για την αγάπη μου που χάνεται
στα μπράτσα των φοβισμένων αγοριών
που νιώθουν άντρες.

T’αμούστακα παιδιά
που πιάστηκαν στο παιχνίδι,
μια για τη γάτα και μια στη φάκα.

Γιατί σου είπα να προσέχεις
και με άκουσες.

Για τ’αγγελούδια που μου πιάνουν το χέρι
κάθε που φοβάμαι

για εκείνες τις λέξεις μέσα απ’τις δυο ανάσες
εισπνοή,
εκπνοή.

για μιαν ανάγκη,

όχι για εξέγερση και αίμα,
ούτε για πόλεμο ή φτώχια,
πόνο ή θάνατο.


Μα μια μικρή κατάθεση υπεράσπισης
στη δίκη των λέξεων.


7.12.2009