Η σπειροειδής καμπύλη

Όταν αλλάζουν οι εποχές
Και έρχεται χειμώνας
Που δεν ξέρεις ακόμη
- και πώς να φανταστείς
Πλεγμένος ακόμη με τα πανωφόρια του φθινοπώρου
- μπορεί και να κρυώνεις κάποια βράδυα
Τις μέρες που θ’ακολουθήσουν,
και αν θα βρέχει

Τα πουλιά μερικές φορές σου μιλάνε για την άνοιξη
Για τον ήλιο τον πρωινό σε χαμηλές θερμοκρασίες
Θυμήσου υπάρχει η άνοιξη
Υπάρχει το καλοκαίρι.

Χωρίς τη θάλασσα πως ν’αντικρίσεις ουρανό.
- έλαμπαν τα μάτια σου στο «Καφέ Βικτώρια».
Θορυβώδης μορφές και μια δύναμη για πρόοδο.
Μια φυσική εξάντληση στα χαρακώματα των ασωμάτων.

Όταν αλλάζουν οι εποχές
Κι έρχεται η μέρα,
Έχει μαζί της κάτι από τη νύχτα του πριν
Λογοδοτεί για τον ήλιο του τώρα
Και προετοιμάζει το καλοκαίρι του μετά.


Αν ήταν η θάλασσα που είχε σφραγίσει τα μυστικά μας;
Η θάλασσα που ανταλλάσει κουβέντες με τον ήλιο,
και παρατάσσει το διαυγή βυθό της.
Δεν κρύφτηκε ποτέ η θάλασσα.
Κι αλλάζουν οι εποχές
- κι έχουμε μάθει
αιώνες τώρα τον κύκλο τους.
Παραδίδουν τα δώρα τους στην επόμενη κάθε φορά.
Κι ιδιαίτερα, εκείνες τις μέρες της παράδοσης, στην άνοιξη,
κελαηδούνε πουλιά.



13.03.010