Οι λιαχτίδες,
το φως του ήλιου,
καλοκαίρι που ζέστανε τη καρδιά μου
τα κλείδωσα μαζί με τη θάλασσα μέσα μου,
Τα τραγούδια που σιγά τραγουδούσα
τις φράσεις,
τις λέξεις τούτες,
τα όνειρά μου.
Ποια απ’όλα να αγγίξουν μνήμες.
Ο χρόνος κυλάει και χάνεται.
Κι οι μέρες εκείνες,
τα λόγια που ήχησαν,
και δεν επιστρέφουν.
Κείνα που δεν ειπώθηκαν ποτέ.
Που δεν τα είπες και γι αυτό δεν τ’άκουσα.
Σκύβοντας το κεφάλι,
προχώρησα.
Είχα χρόνια πια σταματήσει να μιλάω.
Μέσα στη σιωπή κρύφτηκαν ηλιαχτίδες και η θάλασσα μου.
3.05.010
το φως του ήλιου,
καλοκαίρι που ζέστανε τη καρδιά μου
τα κλείδωσα μαζί με τη θάλασσα μέσα μου,
Τα τραγούδια που σιγά τραγουδούσα
τις φράσεις,
τις λέξεις τούτες,
τα όνειρά μου.
Ποια απ’όλα να αγγίξουν μνήμες.
Ο χρόνος κυλάει και χάνεται.
Κι οι μέρες εκείνες,
τα λόγια που ήχησαν,
και δεν επιστρέφουν.
Κείνα που δεν ειπώθηκαν ποτέ.
Που δεν τα είπες και γι αυτό δεν τ’άκουσα.
Σκύβοντας το κεφάλι,
προχώρησα.
Είχα χρόνια πια σταματήσει να μιλάω.
Μέσα στη σιωπή κρύφτηκαν ηλιαχτίδες και η θάλασσα μου.
3.05.010
Σχόλια