Για τα μάτια σου μόνο,
και τη θάλασσα που καθρεφτίζεται,
επέζησα του φωτός
Των ημερών τα έργα,
των σκοτεινών της νύχτας ανέμων,
κατρακύλισαν πέτρες,
και χτίσανε σπίτια
Βγήκανε στον κόσμο αγνοί κι αθώοι,
τετελεσμένοι.
Σε ένα περβάζι
Σε ένα μπαλκόνι,
Να μαρτυρούνε τον ήλιο σε πείσμα αιώνων
Να ροδαλίζουνε κήπους
Να στεφανώνουνε ουρανούς με δάφνες
Να λες δεν πειράζει,
Εγώ σ’αγαπάω
30.05.010
και τη θάλασσα που καθρεφτίζεται,
επέζησα του φωτός
Των ημερών τα έργα,
των σκοτεινών της νύχτας ανέμων,
κατρακύλισαν πέτρες,
και χτίσανε σπίτια
Βγήκανε στον κόσμο αγνοί κι αθώοι,
τετελεσμένοι.
Σε ένα περβάζι
Σε ένα μπαλκόνι,
Να μαρτυρούνε τον ήλιο σε πείσμα αιώνων
Να ροδαλίζουνε κήπους
Να στεφανώνουνε ουρανούς με δάφνες
Να λες δεν πειράζει,
Εγώ σ’αγαπάω
30.05.010
Σχόλια