Με σκοτώνουνε μάνα μου
Κάθε που σέρνομαι
Δεν πέθαναν εκείνοι για μένα
Εμένα μου ζητάνε να πεθάνω γι αυτούς
Κι εγώ πέθανα μάνα μου
Πέθανα κι ακόμη ζω
Με λίγες σπίθες σιωπής που μ’απομένουν φωνάζω
Εδώ είμαι. Δυνατά.
Ακόμη εδώ. Ζωντανή κι όρθια.
Πόδια στη γή γαντζωμένα.
Και χέρια μαγκωμένα στ’αστέρια, πάνω απ τα σύννεφα
Αστέρια τα χέρια, με σύνεργα τον ουρανό
Και λυσσάν τα δόντια μου και τρίζουνε,
Και λεν πέθανα μάνα μου,
Νομίζουν πως πέθανα.
Μα είμαι ακόμη ζωντανή.
Βρυξέλλες, Δεκέμβριος 2010
Κάθε που σέρνομαι
Δεν πέθαναν εκείνοι για μένα
Εμένα μου ζητάνε να πεθάνω γι αυτούς
Κι εγώ πέθανα μάνα μου
Πέθανα κι ακόμη ζω
Με λίγες σπίθες σιωπής που μ’απομένουν φωνάζω
Εδώ είμαι. Δυνατά.
Ακόμη εδώ. Ζωντανή κι όρθια.
Πόδια στη γή γαντζωμένα.
Και χέρια μαγκωμένα στ’αστέρια, πάνω απ τα σύννεφα
Αστέρια τα χέρια, με σύνεργα τον ουρανό
Και λυσσάν τα δόντια μου και τρίζουνε,
Και λεν πέθανα μάνα μου,
Νομίζουν πως πέθανα.
Μα είμαι ακόμη ζωντανή.
Βρυξέλλες, Δεκέμβριος 2010
Σχόλια