Οταν αγαπάμε και νοιαζόμαστε έναν άνθρωπο:
1.Το πιο πολύτιμο που μπορεί να μας δώσει είναι χρόνος κι αναπνοή από τη ζωή του. Σεβόμαστε τον χρόνο αυτό που μας προσφέρει και το δείχνουμε έμπρακτα με τρόπο ώστε να λάβει το μήνυμα. Αύριο μπορεί να μην υπάρχει (πια).
2.Δεν τον εκμεταλλευόμαστε ακόμη κι αν νομίζουμε πως (μας) το ζητάει. Δεν γεμίζουμε με τις αδυναμίες του. Ολοι στο ίδιο χώμα θα καταλήξουμε. Ποιος ο λόγος;
3.Οταν μας μιλάει, του μιλάμε. Οταν μας καλημερίζει, του απαντάμε: «Καλημέρα».Υπάρχει για μας, κι εμείς γι αυτόν. Ανεξέλεγκτα. Φυσικά.
4.Οταν μπαίνει σε χώρο που είμαστε ήδη, σηκωνόμαστε να τον χαιρετίσουμε.Αν είμαστε καθιστοί. Μα κι ένα χαμόγελο, κι ένα βλέμμα πολλές φορές αρκεί. Φορές τον περιμένουμε ώρες σε μια αίθουσα αναμονής, να’ρθει.
5.Μερικές φορές κάνουμε (ή δεν κάνουμε) κάτι μόνο και μόνο για να μην τον στεναχωρήσουμε. Μερικές φορές, ο πόνος του από την ηδονή μας είναι πιότερα βαθύς. Πικρός.
6.Δεν τον εμπαίζουμε. Δεν τον ταλαιπωρούμε.Με σκοπό. Δεν τον αφήνουμε να μας ταλαιπωρεί.’Ασκοπα.
7.Εάν για κάποιο λόγο έχουμε δυσαρεστηθεί, λυπηθεί, απογοητευτεί, βρίσκουμε έναν τρόπο να το λύσουμε μαζί (του). Μπορεί να έχει γίνει παρεξήγηση. Ολοι οι άνθρωποι (πρέπει να) έχουν δικαίωμα στη συγνώμη.
8.Δεν τον αφήνουμε μόνο στη γιορτή (του). Δεν τον αφήνουμε μόνο στη λύπη (του).
9.Οταν γιορτάζει του κάνουμε ένα δώρο. Ενα λουλούδι αρκεί. Ενα καράβι χάρτινο. Ενα χαρτί τετράγωνο είναι αρκετό. Και λίγη μνήμη.
10.Τις μέρες που ξημερώνουν, κι αυτές ακόμη που θα ξημερώσουν πάλι, τον σκεφτόμαστε. Δεν σταματά η αγάπη, ούτε στη ζωή, ούτε με τον θάνατο. (Το ξέρει;)
11.Επειδή άνθρωποι κι εμείς, πολλές φορές μικροί και μόνοι, κι ατελείς, δεν του κρυβόμαστε. Ολοι οι άνθρωποι (πρέπει να) έχουν δικαίωμα στη συγνώμη. Κι εμείς.
12.Κρατάμε το λόγο μας με τις πράξεις μας, κρατάμε την αγάπη, η πράξη ετούτη.
13.Αν μας έχει πονέσει, και μας έχει πληγώσει, κι εμείς απλά άνθρωποι, και συνεχίζει να το κάνει, τότε μπορεί απλά να μην αξίζει την αγάπη μας.
Ιούλιος 2009-Ιούνιος 2010
1.Το πιο πολύτιμο που μπορεί να μας δώσει είναι χρόνος κι αναπνοή από τη ζωή του. Σεβόμαστε τον χρόνο αυτό που μας προσφέρει και το δείχνουμε έμπρακτα με τρόπο ώστε να λάβει το μήνυμα. Αύριο μπορεί να μην υπάρχει (πια).
2.Δεν τον εκμεταλλευόμαστε ακόμη κι αν νομίζουμε πως (μας) το ζητάει. Δεν γεμίζουμε με τις αδυναμίες του. Ολοι στο ίδιο χώμα θα καταλήξουμε. Ποιος ο λόγος;
3.Οταν μας μιλάει, του μιλάμε. Οταν μας καλημερίζει, του απαντάμε: «Καλημέρα».Υπάρχει για μας, κι εμείς γι αυτόν. Ανεξέλεγκτα. Φυσικά.
4.Οταν μπαίνει σε χώρο που είμαστε ήδη, σηκωνόμαστε να τον χαιρετίσουμε.Αν είμαστε καθιστοί. Μα κι ένα χαμόγελο, κι ένα βλέμμα πολλές φορές αρκεί. Φορές τον περιμένουμε ώρες σε μια αίθουσα αναμονής, να’ρθει.
5.Μερικές φορές κάνουμε (ή δεν κάνουμε) κάτι μόνο και μόνο για να μην τον στεναχωρήσουμε. Μερικές φορές, ο πόνος του από την ηδονή μας είναι πιότερα βαθύς. Πικρός.
6.Δεν τον εμπαίζουμε. Δεν τον ταλαιπωρούμε.Με σκοπό. Δεν τον αφήνουμε να μας ταλαιπωρεί.’Ασκοπα.
7.Εάν για κάποιο λόγο έχουμε δυσαρεστηθεί, λυπηθεί, απογοητευτεί, βρίσκουμε έναν τρόπο να το λύσουμε μαζί (του). Μπορεί να έχει γίνει παρεξήγηση. Ολοι οι άνθρωποι (πρέπει να) έχουν δικαίωμα στη συγνώμη.
8.Δεν τον αφήνουμε μόνο στη γιορτή (του). Δεν τον αφήνουμε μόνο στη λύπη (του).
9.Οταν γιορτάζει του κάνουμε ένα δώρο. Ενα λουλούδι αρκεί. Ενα καράβι χάρτινο. Ενα χαρτί τετράγωνο είναι αρκετό. Και λίγη μνήμη.
10.Τις μέρες που ξημερώνουν, κι αυτές ακόμη που θα ξημερώσουν πάλι, τον σκεφτόμαστε. Δεν σταματά η αγάπη, ούτε στη ζωή, ούτε με τον θάνατο. (Το ξέρει;)
11.Επειδή άνθρωποι κι εμείς, πολλές φορές μικροί και μόνοι, κι ατελείς, δεν του κρυβόμαστε. Ολοι οι άνθρωποι (πρέπει να) έχουν δικαίωμα στη συγνώμη. Κι εμείς.
12.Κρατάμε το λόγο μας με τις πράξεις μας, κρατάμε την αγάπη, η πράξη ετούτη.
13.Αν μας έχει πονέσει, και μας έχει πληγώσει, κι εμείς απλά άνθρωποι, και συνεχίζει να το κάνει, τότε μπορεί απλά να μην αξίζει την αγάπη μας.
Ιούλιος 2009-Ιούνιος 2010
Σχόλια