Εκείνη η πιο όμορφη θάλασσα.
Κείνη η φωνή της.
Δυο πέρατα νύχτες που χύθηκαν
σε μάρμαρο άσπρο, παλιό κι αρχαίο.
----
Κείνη η πιο όμορφη θάλασσα
Που ακούμπησε τις πληγές μου χωρίς οίκτο.
Να σβήνω πάνω της και να πεθαίνω.
Κι έτσι το κάθε χάδι της να ζει ξανά.
να με ζεσταίνει.
Να ονειρεύομαι.
Μόνος.
Μόνος και αποκαμωμένος,
Μία φωτίτσα μικρή που σιγοκαίει.
----
Εκείνη η πιο όμορφη θάλασσα.
Σκούρα χρώματα, και φως πολύ.
Χαράζει δες και δύει ο ήλιος.
Ασυγκράτητα κι απεγνωσμένα πάντα η νύχτα.
----
Μόνος,
μόνος και αποκαμωμένος,
Εκείνη η πιο όμορφη θάλασσα.
Σαν μια φωτίτσα μικρή που σιγοκαίει.
Και με φώτισε και μένα τον φτωχό.
Με ένα χρώμα κυανό.
Στη θάλασσα. Να ζεις και να πεθαίνεις.
Να λογαριάζεις τον άνεμο στα μαλλιά σου
----
Στην γλυκιά μυρωδιά της αύρας της θάλασσας
Κείνη η πιο όμορφη θάλασσα,.
Γόγγυσα,
Κι έκλαψα.
Έκλαψα πικρά.
Μα τη θάλασσα, κείνη τη θάλασσα,
που ήξερε να συγχωράει.
εκείνη εκάλεσα.
Κείνη η φωνή της.
Δυο πέρατα νύχτες που χύθηκαν
σε μάρμαρο άσπρο, παλιό κι αρχαίο.
----
Κείνη η πιο όμορφη θάλασσα
Που ακούμπησε τις πληγές μου χωρίς οίκτο.
Να σβήνω πάνω της και να πεθαίνω.
Κι έτσι το κάθε χάδι της να ζει ξανά.
να με ζεσταίνει.
Να ονειρεύομαι.
Μόνος.
Μόνος και αποκαμωμένος,
Μία φωτίτσα μικρή που σιγοκαίει.
----
Εκείνη η πιο όμορφη θάλασσα.
Σκούρα χρώματα, και φως πολύ.
Χαράζει δες και δύει ο ήλιος.
Ασυγκράτητα κι απεγνωσμένα πάντα η νύχτα.
----
Μόνος,
μόνος και αποκαμωμένος,
Εκείνη η πιο όμορφη θάλασσα.
Σαν μια φωτίτσα μικρή που σιγοκαίει.
Και με φώτισε και μένα τον φτωχό.
Με ένα χρώμα κυανό.
Στη θάλασσα. Να ζεις και να πεθαίνεις.
Να λογαριάζεις τον άνεμο στα μαλλιά σου
----
Στην γλυκιά μυρωδιά της αύρας της θάλασσας
Κείνη η πιο όμορφη θάλασσα,.
Γόγγυσα,
Κι έκλαψα.
Έκλαψα πικρά.
Μα τη θάλασσα, κείνη τη θάλασσα,
που ήξερε να συγχωράει.
εκείνη εκάλεσα.
Σχόλια