Σέρνομαι στις πόρτες,
Σύρθηκα στις ράγες,
Γεμάτο το τραίνο,
Σταθεροί, γνωστοί ρυθμοί.
Ανασαίνω στα πλακόστρωτα,
με πέντε κέρματα στην τσέπη,
κατηφορίζω, κι η ελπίδα
«Πάρτε καλέ κύριε ένα ποίημα»
Σφιγμένα χείλια και σιωπή.
«Καλό παιδί» τι ειρωνία
και ένα χτύπημα στην πλάτη,
Οι άνεργοι της ευτυχίας:
«Καλό παιδί, καλό παιδί...»
20.06.010
Σύρθηκα στις ράγες,
Γεμάτο το τραίνο,
Σταθεροί, γνωστοί ρυθμοί.
Ανασαίνω στα πλακόστρωτα,
με πέντε κέρματα στην τσέπη,
κατηφορίζω, κι η ελπίδα
«Πάρτε καλέ κύριε ένα ποίημα»
Σφιγμένα χείλια και σιωπή.
«Καλό παιδί» τι ειρωνία
και ένα χτύπημα στην πλάτη,
Οι άνεργοι της ευτυχίας:
«Καλό παιδί, καλό παιδί...»
20.06.010
Σχόλια
Σε τιμή ευκαιρίας
οι τσέπες με τα άδεια χαμόγελα !
Μη φοβηθείς !
Εσένα η ποίηση φωτίζει το δρόμο
σαν τα χαλικάκια που ρίχνανε
στα παραμύθια για να μη χαθούν
τα πιτσιρίκια !
Η ποίηση και το χαμόγελο
δεν έχουν τιμές ούτε τιμή !
Περιμένουν κρυφά στη γωνία που θα στρίψουμε
να μας αγκαλιάσουν με τη φωτογόνα ελπίδα τους !