Παρεδόθη.
Κράτησα στο ένα χέρι
όλες τις θύμησες,
ξεκούμπωσα
το πανωφόρι σου.
Φύσηξα στο στέρνο σου
απαλά
Έσκυψα να φιλήσω αργά
τα δυο σου χείλια
Τα χείλια μετά
γίναν ώμοι
Τα χέρια μου
εργαλεία
Η φωνή μου εξαπάτηση της λήθης
Οι πνοές σου ψίθυροι-αστέρια.
Το στόμα μου καράβι,
και το κορμί σου
θάλασσα
Το σώμα μου
πλατάνι.
Τα πόδια σου αγκαλιά.
Τα γόνατά σου πληγές για φίλημα
Τα στήθια σου νησιά φοβισμένα
Λιμάνια τα σημεία σου,
μεσθάγκωνα,
οι καρποί σου.
Κι η γλώσσα μου φταίχτης
των ουράνιων στεναγμών σου,
στη ρίζα των λέξεων.
«Παράδοση»
φωνάζει ο ταχυδρόμος
18.10.09
Σχόλια