«Ποιος είμαι εγώ, για ναχω δική μου γνώμη,
να καθορίζω τη ζωή μου και να διακηρύσσω
ότι ο κόσμος είναι δικός μου» – Άκου Ανθρωπάκο
Βίλχελμ Ράιχ
Αγάπη δεν είναι που κλείνω τα μάτια μου,
και που πλέκω τα χέρια μου στο πανωφόρι του χειμώνα
να ζεσταθώ;
Αγάπη δεν είναι που μαζεύομαι,
κι όπως κοιτάς απόμακρα
από το βάθρο σου,
αγάπη δεν είναι.
Που ξέχασες τη νύχτα πως την πέρασες
να τουρτουρίζεις μεσ’το κρύο.
Αγάπη δεν είναι,
τ’ άξια τ’ουρανού,
κι ο καθρέφτης της θάλασσας;
Τα γράμματα που αφήνει ο ταχυδρόμος
στην πόρτα μου;
Στα άγρια ποτάμια και στα βαθιά τα πέλαγα,
Στις κρύες νύχτες του χειμώνα,
Στις κούφιες χαρές, μόνος,
και στα δάκρυα,
Στην άχαρη κλίση του σώματος,
Στους άκομψους ήχους.
Καλύτερα η σιωπή.
Γιατί η αγάπη δεν είναι λέξεις.
Κι εγώ άνθρωπος μονάχα.
‘Αγάπη δεν είναι που κλείνω τα μάτια μου,
και που πλέκω τα χέρια μου στο πανωφόρι του χειμώνα
να ζεσταθώ;’
3.01.010
να καθορίζω τη ζωή μου και να διακηρύσσω
ότι ο κόσμος είναι δικός μου» – Άκου Ανθρωπάκο
Βίλχελμ Ράιχ
Αγάπη δεν είναι που κλείνω τα μάτια μου,
και που πλέκω τα χέρια μου στο πανωφόρι του χειμώνα
να ζεσταθώ;
Αγάπη δεν είναι που μαζεύομαι,
κι όπως κοιτάς απόμακρα
από το βάθρο σου,
αγάπη δεν είναι.
Που ξέχασες τη νύχτα πως την πέρασες
να τουρτουρίζεις μεσ’το κρύο.
Αγάπη δεν είναι,
τ’ άξια τ’ουρανού,
κι ο καθρέφτης της θάλασσας;
Τα γράμματα που αφήνει ο ταχυδρόμος
στην πόρτα μου;
Στα άγρια ποτάμια και στα βαθιά τα πέλαγα,
Στις κρύες νύχτες του χειμώνα,
Στις κούφιες χαρές, μόνος,
και στα δάκρυα,
Στην άχαρη κλίση του σώματος,
Στους άκομψους ήχους.
Καλύτερα η σιωπή.
Γιατί η αγάπη δεν είναι λέξεις.
Κι εγώ άνθρωπος μονάχα.
‘Αγάπη δεν είναι που κλείνω τα μάτια μου,
και που πλέκω τα χέρια μου στο πανωφόρι του χειμώνα
να ζεσταθώ;’
3.01.010
Σχόλια