Τότε, αύριο και τώρα

Πώς να αφήσει κανείς τα περασμένα

Τις μνήμες εκείνες που μένουν ακόμη
- σήμερα θυμήθηκα χρόνια πριν τον καλοκαιρινό αέρα σε μια παραλιακή πόλη της μεσογείου

Οι μνήμες που αντέχουν στον χρόνο.
Κι ας έχεις μάθει τόσα,
Κι ας έχεις σπάσει φράγματα,
Του ήχου ή της σιωπής.

Τέτοιες μνήμες,
που θα μπερδευτούν στα πόδια σου αύριο

στις μυρωδιές
και στο φως

μερικές φορές χάνονται
και να’ρχονται πάλι πίσω ξανά
για να πιάσουν από το χέρι
θρύψαλα των ονείρων σου
και να τα κάνουν βάρκες, πλεούμενα στα πέλαγα

Σ’εκείνο το νησί
πρωτόπλαστα ναυαγός
που άκουγα όταν μου λεγαν
για ‘κείνο το νησί
ένα σημάδι.

κι όσο πιο πολύ φως
τόσο πιο πολύ θάλασσα

όσο πιο πολύ η γη
τόσο πιο πολύ κι η θάλασσα

κι όσες φορές χάνονται
έρχονται πάλι πίσω ξανά
για να σε πιάσουν από το χέρι
για να τα κάνεις βάρκες,
πλεούμενα.


μετά,
μόνο η θάλασσα.





26.01.010