Όμικρον

Αφαιρέθηκα μόνος και κατέληξα
πάλι σε πράξεις,
ακάματος,
στην αγκαλιά σου,
αλώβητος.

Εξισώνει κανείς τον ήλιο και τον θάνατο;
Τη νύχτα και τον ύπνο;
Όλα σε κάποιες λέξεις,
γραμμένα σε κάτι γράμματα
χειρόγραφα.

Κι ο ουρανός στο κεφάλι.
Και πάντα το ξημέρωμα.
Στην ίδια μπάντα, με τον ίδιο ρυθμό,
Το ίδιο τραίνο,
στον ίδιο σταθμό.

Με το ίδιο χαμόγελο σε μάτια γεμάτα.
Ολόκληρα ζεστά μελιά πράσινα μάτια.
Κι ένα βάζο λουλούδια.

Μύρισε άνοιξη
και χώμα.

Κάπως έτσι ανθίζουν κι οι κερασιές
Κάπως έτσι τελειώνει κι ο χειμώνας στις καρδιές μας.





06.01.010