Μια γυναίκα επάνω σε τακούνια,
Πρέπει να ξέρει να περπατά
Όχι να παραπατάει
ούτε να πετάει
Να περπατά.
Να προχωρά στο δρόμο
Και – περπατώντας στα ψηλά τακούνια -
να γυρίζει μόνο,
αν είναι τα πειράγματα αστεία.
Και μόνο εάν αυτά την κάνουν και χαμογελά.
Κι ας μην το δείχνει.
Μια γυναίκα επάνω στα τακούνια
έχει κλείσει ψυχές πολλές στην αγκαλιά της
κι έχει γιατρέψει.
Δεν αλλάζει τη φύση της,
κι είναι κι αυτή η βαθιά γνώση της ήττας.
Και το μάζεμα,
επάνω στα ψηλά τακούνια.
Το βήμα πάντα στρωτό.
Πάντα ψύχραιμο.
Μια γυναίκα επάνω σε τακούνια, όρθια
Με τον ίδιο συνεχόμενο ήχο των τακουνιών
τοκ, τοκ….
Ένας αθόρυβος απλά ασυνείδητος
Που τον θυμάσαι πολλά χρόνια μετά.
Κι έτσι θα περπατάει μια γυναίκα επάνω σε τακούνια.
Κάπως έτσι υφαίνει τις πληγές και τον πόνο ο χρόνος.
Περπατώντας αργά,
συγκεντρωμένη στον ήχο των τακουνιών
συγκαλούνται λένε πνεύματα
που σου μιλούν χρόνια μετά.
Μια γυναίκα επάνω σε τακούνια,
Μαθαίνει να περπατά
Όχι να παραπατά ούτε να πετά.
Να περπατά.
18.01.010
Πρέπει να ξέρει να περπατά
Όχι να παραπατάει
ούτε να πετάει
Να περπατά.
Να προχωρά στο δρόμο
Και – περπατώντας στα ψηλά τακούνια -
να γυρίζει μόνο,
αν είναι τα πειράγματα αστεία.
Και μόνο εάν αυτά την κάνουν και χαμογελά.
Κι ας μην το δείχνει.
Μια γυναίκα επάνω στα τακούνια
έχει κλείσει ψυχές πολλές στην αγκαλιά της
κι έχει γιατρέψει.
Δεν αλλάζει τη φύση της,
κι είναι κι αυτή η βαθιά γνώση της ήττας.
Και το μάζεμα,
επάνω στα ψηλά τακούνια.
Το βήμα πάντα στρωτό.
Πάντα ψύχραιμο.
Μια γυναίκα επάνω σε τακούνια, όρθια
Με τον ίδιο συνεχόμενο ήχο των τακουνιών
τοκ, τοκ….
Ένας αθόρυβος απλά ασυνείδητος
Που τον θυμάσαι πολλά χρόνια μετά.
Κι έτσι θα περπατάει μια γυναίκα επάνω σε τακούνια.
Κάπως έτσι υφαίνει τις πληγές και τον πόνο ο χρόνος.
Περπατώντας αργά,
συγκεντρωμένη στον ήχο των τακουνιών
συγκαλούνται λένε πνεύματα
που σου μιλούν χρόνια μετά.
Μια γυναίκα επάνω σε τακούνια,
Μαθαίνει να περπατά
Όχι να παραπατά ούτε να πετά.
Να περπατά.
18.01.010
Σχόλια